Η νέα Χάρτα του Ατλαντικού εν μέσω πανδημίας: οι Τζόνσον και Μπάιντεν στη θέση των Τσώρτσιλ και Ρούζβελτ

Abstract

Τον Αύγουστο του 1941, στην καρδιά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Τσώρτσιλ και Ρούζβελτ καταλήγουν στη Χάρτα του Ατλαντικού, μια συμφωνία η οποία επιστέγασε τους ανέκαθεν ισχυρούς δεσμούς μεταξύ Αγγλίας και Αμερικής, αναφερόμενη όχι μόνο στα τεκταινόμενα του πολέμου αλλά σε ένα ευρύ φάσμα κοινωνικών και οικονομικών πολιτικών. Ουσιαστικά, η εν λόγω συμφωνία ενίσχυσε τον αγώνα των συμμαχικών δυνάμεων εναντίον των δυνάμεων του άξονα, ενώ παράλληλα προετοίμασε το έδαφος για τη μεταπολεμική περίοδο, αποτελώντας μεταξύ άλλων τη βάση για την ίδρυση του Ο.Η.Ε. Στις μέρες μας, ακριβώς οκτώ δεκαετίες αργότερα, οι τρέχουσες εξελίξεις καθιστούν το ρόλο της Χάρτας περισσότερο επίκαιρο από ποτέ, ωθώντας τους ομολόγους των δύο ηγετών, του Μπόρις Τζόνσον στην Αγγλία και του Τζο Μπάιντεν στις Η.Π.Α., να επανατοποθετήσουν της προτεραιότητες υπογράφοντας μια Νέα Χάρτα του Ατλαντικού. Άλλωστε, οι τεταμένες σχέσεις μεταξύ Ε.Ε. και Μεγάλης Βρετανίας, η πανδημία της νόσου Covid-19 και η εξαιρετικά πρόσφατη κρίση στο Αφγανιστάν αναγάγουν το αγλλο-αμερικανικό «μέτωπο» σε σημαντικό ρυθμιστικό παράγοντα. Η παρούσα εργασία εστιάζει στο εν προκειμένω ζήτημα αναζητώντας κοινά μοτίβα μεταξύ των δύο συμφωνιών και των ηγετών που τις υπέγραψαν, επιδιώκοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο να συμβάλλει στην σκιαγράφηση των εξελίξεων σε ένα ταχέως μεταβαλλόμενο περιβάλλον.