Τουρκικές στρατιωτικές επεμβάσεις στη Συρία, τη Λιβύη και το Νότιο Καύκασο: διδάγματα για τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις

Abstract

Την τελευταία δεκαετία κύρια επιδίωξη της Τουρκίας, ιδίως υπό την ηγεσία του Ταγίπ Ερντογάν, είναι να καταστεί περιφερειακή υπερδύναμη συμμετέχοντας ενεργά σε όλα τα ανοικτά μέτωπα πλησίον της, βασιζόμενη κυρίως στην ισχύ των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΤΕΔ), Σε αυτό το πλαίσιο από το 2016, η Τουρκία διεξήγαγε Στρατιωτικές Επιχειρήσεις στη Συρία ενώ υποστήριξε (και ακόμα συνεχίζει) επιχειρήσεις τόσο στη Λιβύη, όσο και στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, στο πλαίσιο στρατιωτικής εμπλοκής της σε έτερα Κράτη. Η πολυετής εμπλοκή στη Συρία είχε ως σκοπό να συνενώσει τους πληθυσμούς της Τουρκίας κάτω από την εξουσία του, να απομονώσει και να εξοντώσει τους Κούρδους εντεύθεν και εκείθεν των συνόρων, να επιβληθεί ως συνομιλητής στο σχεδιασμό της αυριανής Συρίας και να αποτελέσει πόλος του ισλαμικού κόσμου. Ακολούθως η αποφασιστική στρατιωτική εμπλοκή στην περιοχή της Λιβυής εκ του αποτελέσματος αναβάθμισε την Άγκυρα σε μείζονα «στρατηγικό παίκτη» για την πορεία του εμφυλίου στη Λιβύη. Τέλος η Τουρκία είναι ο μεγάλος κερδισμένος στη σύγκρουση Αρμενίας – Αζερμπαϊτζάν στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. Απέδειξε, όπως και στην Λιβύη, ότι μπορεί να ανταποκριθεί με επιτυχία στις προσδοκίες ασφάλειας των συμμάχων της. Και το κατόρθωσε με ελάχιστη εμπλοκή τουρκικών στρατευμάτων και την δημιουργία ενός σώματος ισλαμιστών, που μπορεί να δρα από τον Καύκασο ως τη Λιβύη. Τα εξαγόμενα συμπεράσματα και διδάγματα για τις ελληνικές ΕΔ θα ενισχύσουν επιπλέον την γεωστρατηγική θέση της χώρας καθιστώντας την αξιόπιστο πρωταγωνιστή στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου.