Η στρατηγική σημασία της παρουσίας της Ελλάδας στη Μέση Ανατολή. Η περίπτωση των Ελληνο-Αιγυπτιακών σχέσεων μετά την πτώση του καθεστώτος των Αδελφών Μουσουλμάνων

Abstract

Η οργάνωση των Αδελφών Μουσουλμάνων αντιλαμβάνεται το Ισλάμ όχι μόνο ως προς τη θρησκευτική του διάσταση, αλλά ως έναν πλήρη τρόπο ζωής. Σύμφωνα με αυτούς, η εκπαίδευση είναι κάτι περισσότερο από απλή διδασκαλία, αν και η διδασκαλία παραμένει το πιο σημαντικό μέσο εκπαίδευσης, και δεν είναι αυτοσκοπός αλλά μέσο που χρησιμοποιείται ώστε να πραγματοποιηθεί ο σκοπός. Ως εκ τούτου, έχουν συνδέσει την εκπαίδευση με πρακτικές πτυχές της ζωής, σε μια προσπάθεια να επιτύχουν μια πλήρη αλλαγή στα πρότυπα συμπεριφοράς. Αυτή η προσέγγιση στην εκπαίδευση είναι αυτό που οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι ονόμασαν Jihadia, σε αντίθεση με τη στρατιωτική εκπαίδευση. Για να προωθήσει τα στρατηγικά της συμφέροντα στα αχαρτογράφητα νερά της πλούσιας σε συγκρούσεις περιοχής της Μεσογείου, η Αίγυπτος, από την εκλογή του Abdel-Fattah al-Sisi ως προέδρου το 2014, προσπάθησε να αναπτύξει στενές πολιτικές και οικονομικές σχέσεις τόσο με την Ελλάδα όσο και με άλλα κράτη, συμπεριλαμβανομένης της Κύπρου, αλλά και, γενικότερα, της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Διαπιστώνεται ότι στη διάρκεια των τελευταίων ετών οι σχέσεις της Ελλάδας με την Αίγυπτο είναι αρκετά θετικές και πολυδιάστατες, γεγονός που οφείλεται και στην πτώση του καθεστώτος των Αδελφών Μουσουλμάνων που δεν επέτρεπε τη σύναψη σχέσεων μεταξύ Αιγύπτου και ευρωπαϊκών κρατών, τουλάχιστον όχι σε αυτό το επίπεδο, εξαιτίας της ιδεολογίας και της πολιτικής του.