Λιμένες και ισχύς μικρών κρατών: η περίπτωση της Ελλάδας

Abstract

Στη ρευστότητα που χαρακτηρίζει τις διεθνείς σχέσεις, καλούνται τα «μικρά» κράτη να ανταποκριθούν και να αντέξουν στις πιέσεις που δέχονται από τα ισχυρά κράτη, όπως είναι οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα. Οι προαναφερθείσες χώρες έχουν εισέλθει σε έναν αδιάκοπο αγώνα να αυξήσουν την επιρροή τους σε διάφορες περιοχές ανά την υφήλιο και ανάμεσα σε αυτές είναι και η περιοχή της Μεσογείου. Με την αύξηση της επιρροής τους, εκτιμούν ότι εξυπηρετούν καλύτερα τα συμφέροντα τους, αυτό το επιτυγχάνουν είτε μέσω της εκτόξευσης απειλών για την επικείμενη χρήση βίας, είτε σε ελάχιστες περιπτώσεις με τη χρήση βίας, δηλαδή μέσω των όπλων και όχι δια της διπλωματικής οδού. Σε αυτό το περιβάλλον καλείται η Ελλάδα να κινηθεί ευέλικτα, ώστε να αξιοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο, προς όφελος της εθνικής οικονομίας και της ασφάλειας της, τους συντελεστές ισχύος που διαθέτει, ένας εκ των οποίων είναι στην προκειμένη περίπτωση τα ελληνικά λιμάνια. Όσον αφορά τα τελευταία υπάρχει ήδη σε εξέλιξη η διαγωνιστική διαδικασία για την ιδιωτικοποίηση λιμένων της περιφέρειας, πλην δηλαδή ΟΛΠ και ΟΛΘ Α.Ε, όπου έχει εκφραστεί το ενδιαφέρον πολλών κοινοπρακτικών σχημάτων ξένων και εγχώριων και αναμένεται η κατάληξη της. Ο κάθε διαγωνιζόμενος επιθυμεί για τους δικούς του λόγους να επικρατήσει, ωστόσο η ελληνική πολιτεία θα πρέπει να ελιχθεί με έξυπνο τρόπο, ώστε να αποφύγει τη δημιουργία μονοπωλιακών καταστάσεων. Με αυτόν τον τρόπο θα εξασφαλίσει εκτός από τον υγιή ανταγωνισμό και κατ’ επέκταση την ανάπτυξη των τοπικών οικονομιών και την ασφάλεια της χώρας, βάζοντας στο «παιχνίδι» διαφορετικούς μεγάλους παίκτες, οι οποίοι δεν θα είναι διατεθειμένοι να αφήσουν τις επενδύσεις τους απροστάτευτες. Σκοπός της εργασίας είναι, βασιζόμενη στις μελέτες που έχουν διεξαχθεί γύρω από τα «μικρά» κράτη και πως αυτά δύναται να επηρεάσουν διεθνείς καταστάσεις στηριζόμενα σε assets που διαθέτουν, ώστε να βελτιώσουν το status τους, να αναδείξει κατά πόσο είναι σε θέση η Ελλάδα να εκμεταλλευτεί τους λιμένες της, ως συντελεστή ισχύος πάντα στη βάση της στρατηγικής του «μικρού» αλλά «έξυπνου κράτούς.