Η συνθήκη για την απαγόρευση των πυρηνικών όπλων : ιστορικό, αποτελεσματικότητα, προοπτικές

Abstract

Τα πυρηνικά όπλα και η ηθική και πρακτική νομιμότητα της χρήσης τους συνιστούν ένα εξαιρετικά φλέγον ζήτημα, που απασχολεί τη διεθνή κοινότητα τα τελευταία 80 περίπου χρόνια. Η ανθρωπιστική πρωτοβουλία που κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια στην παγκόσμια διανόηση έστρεψε το ενδιαφέρον όλων στις πολυεπίπεδες συνέπειες τους για την ανθρωπότητα και το περιβάλλον. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο γεννάται η Συνθήκη Απαγόρευσης των Πυρηνικών Όπλων, ως μία διεθνής πρωτοβουλία που για πρώτη φορά αναφέρεται στο παράνομο και καταχρηστικό προφίλ των πυρηνικών όπλων, προτείνοντας τη σταδιακή εξάλειψή τους. Συνιστώντας στην ουσία διάδοχο της Συνθήκης μη Διασποράς των Πυρηνικών Όπλων, πάει το θέμα ένα βήμα παραπέρα, μην αποδεχόμενη τόσο τον διαχωρισμό πυρηνικών και μη-πυρηνικών κρατών όσο και τη χρησιμοποίηση και τη διασπορά των πυρηνικών για ειρηνικούς σκοπούς. Η παρούσα διπλωματική επιχειρεί να παρουσιάσει τρία βασικά θέματα που σχετίζονται με τη Συνθήκη Απαγόρευσης των Πυρηνικών Όπλων. Αρχικά, θα γίνει μία λεπτομερής παρουσίαση του ιστορικού πλαισίου μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε η ιδέα για την κατάρτιση μίας Συνθήκης που να αποτυπώνει τα πυρηνικά ως μη επιτρεπτά, καθώς και των βημάτων που έγιναν προς αυτή την κατεύθυνση. Εν συνεχεία, θα διερευνηθεί η αποτελεσματικότητα της Συνθήκης, με βάση κυρίως το ίδιο το κείμενό της και τα δεδομένα που προκύπτουν από αυτό. Τέλος, θα μελετηθούν οι προοπτικές της, με βάση, όχι μόνο τη διεθνή και εγχώρια βιβλιογραφία, αλλά και την ίδια την επικαιρότητα. Η μελέτη στοχεύει στην περιγραφή του αντίκτυπου της Συνθήκης και το πώς αυτή αντιμετωπίζεται σε διεθνές επίπεδο.