Αξιολογείστε κριτικά το επιχείρημα ότι η παγκοσμιοποίηση είναι ο κύριος παράγοντας της διεθνούς οικονομικής μεγέθυνσης

Abstract

Από τη δεκαετία του 1990, η «παγκοσμιοποίηση» έχει καταστεί ένας ιδιαίτερα μοντέρνος τρόπος να αναλυθούν οι αλλαγές στη διεθνή οικονομία και στην παγκόσμια πολιτική. Ωστόσο, το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης δεν ήταν νέο. Αν και δεν υπάρχει συναίνεση, οι κοινωνικοί επιστήμονες και οι ιστορικοί έχουν προτείνει πολλά διαφορετικά σημεία εκκίνησης για την ιστορία της παγκοσμιοποίησης. Τα περισσότερα προτεινόμενα σημεία εκκίνησης επικεντρώνονται σε ένα από τα τρία ιστορικά γεγονότα: τη Βιομηχανική Επανάσταση γύρω στο 1800, τη δυτική θαλάσσια επέκταση γύρω στο 1500 και την έναρξη της αποικιοκρατίας. Το φαινόμενο, ή αλλιώς η διαδικασία, της παγκοσμιοποίησης έχει τους υποστηρικτικές και τους επικριτές της. Οι υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης ισχυρίζονται ότι δημιουργεί συγκλίσεις εισοδήματος, παρέχει πρόσβαση στη γνώση και την τεχνολογία, την κατανάλωση ενέργειας, βελτιώνει το βιοτικό επίπεδο και τα πολιτικά ιδανικά. Με την ενσωμάτωση των τοπικών και εθνικών οικονομιών σε μια παγκόσμια οικονομία απαλλαγμένη από τον προστατευτισμό, η οικονομική μεγέθυνση θα αυξηθεί, θα δημιουργηθεί πλούτος και περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο θα μπορέσουν να απολαύσουν τα πλεονεκτήματα και τους καρπούς του εκσυγχρονισμού, της τεχνολογικής προόδου και του πολιτισμού. Οι επικριτές του, από την άλλη πλευρά, υποστηρίζουν ότι η παγκοσμιοποίηση είναι ηγεμονική, είναι ανταγωνιστική για τους φτωχούς και ευάλωτους και προκαλεί σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στις τοπικές και εθνικές οικονομίες, τις κοινότητες και το περιβάλλον. Αν και δεν υπάρχει ένας ομόφωνα αποδεκτός ορισμός, οι περισσότεροι θεωρητικοί θεωρούν την οικονομική μεγέθυνση ως μια διαδικασία που δημιουργεί οικονομικές και κοινωνικές, ποσοτικές και ποιοτικές αλλαγές που προκαλούν τη διαχρονική αύξηση του εθνικού προϊόντος και του εθνικού πλούτου (συνολικού προϊόντος) μίας χώρας. Η οικονομική μεγέθυνση είναι ένα πολύπλοκο, μακροχρόνιο φαινόμενο που υπόκειται σε περιορισμούς όπως υπερβολική άνοδος του πληθυσμού, περιορισμένοι πόροι, ανεπαρκής υποδομή, αναποτελεσματική χρήση των πόρων, υπερβολική κυβερνητική παρέμβαση, θεσμικά και πολιτιστικά μοντέλα που δυσχεραίνουν την αύξηση, ενώ επιτυγχάνεται με την αποτελεσματική χρήση των διαθέσιμων πόρων και με την αύξηση της παραγωγικής ικανότητας μιας χώρας. Η τεχνολογία, η παραγωγικότητα της εργασίας και η συσσώρευση κεφαλαίου / επενδύσεις, είναι προσδιοριστικοί παράγοντες της οικονομικής μεγέθυνσης. Τα αποτελέσματα από τη διεθνή βιβλιογραφία αναφορικά με το κατά πόσο η παγκοσμιοποίηση επηρεάζει την οικονομική μεγέθυνση είναι διφορούμενα. Ως εκ τούτου, σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να διερευνηθεί το κατά πόσο η παγκοσμιοποίηση αποτελεί τον κύριο παράγοντα της διεθνούς οικονομικής μεγέθυνσης. Για να απαντηθεί το συγκεκριμένο ερώτημα, έγινε χρήση της δευτερογενούς έρευνας, με στοιχεία που αντλήθηκαν από διεθνείς οργανισμούς (π.χ. OECD, Παγκόσμια Τράπεζα). Τα αποτελέσματα από την έρευνα αυτή θα συμβάλουν στον εμπλουτισμό της υφιστάμενης βιβλιογραφίας σχετικά με το κατά πόσο η παγκοσμιοποίηση πράγματι οδηγεί σε οικονομική μεγέθυνση σε διεθνές επίπεδο, χρησιμοποιώντας ποικίλους δείκτες μέτρησης της οικονομικής μεγέθυνσης και της παγκοσμιοποίησης.