Η εξέλιξη των ελληνοϊσραηλινών σχέσεων από την 21/5/1990 μέχρι σήμερα: η στρατηγική τους σημασία για την Ανατολική Μεσόγειο

Abstract

Οι ευρύτερες γεωπολιτικές αλλαγές στην ανατολική Μεσόγειο, η μεσολάβηση του ανθρώπινου παράγοντα μέσω της δράσης των Lobby, αλλά και η πρώτιστη αρχή της επιβίωσης του κράτους, σύμφωνα με τη ρεαλιστική θεώρηση, οδήγησε την Ελλάδα σε αναθεώρηση της εξωτερικής της πολιτικής, μεταξύ άλλων, στις σχέσεις της με το Ισραήλ, όπου μετά τη «De Jure» αναγνώριση, η Στρατηγική σημασία της ήδη δρομολογημένης συνεργασίας, λειτουργεί ως μέσω ενίσχυσης της σταθερότητας αλλά και συσσώρευσης φορτίων ισχύος και για τις δυο χώρες στην Ευρύτερη Περιοχή. Ειδικοτέρως, η παρούσα εργασία βασίζεται σε δυο Πυλώνες ανάλυσης, όπου ενώ αρχικά, μέσω της βιβλιογραφικής θεώρησης (previous studies) καθίσταται εφικτή η ανάλυση της ιστορικής και συνάμα Στρατηγικής χροιάς των σχέσεων των δυο χωρών, διατυπώνεται ταυτοχρόνως ως θεωρητικό αποτύπωμα, υπό τον γράφοντα, η καινοφανής προσέγγιση της "Διευρυμένης Υψηλής/Επιστημονικής Στρατηγικής", με σκοπό υπό το ευρύτερο πλαίσιο της σύναψης Συμμαχιών, να καταστεί σαφής όχι μόνο η ισχύουσα αλλά και η Δυνητική αναδιπλούμενη προοπτική, της εν λόγω συνεργασίας. Στον δεύτερο Πυλώνα αναφοράς, υπό την ανάλυση «papers» και διατυπωθεισών θέσεων - απόψεων, αλλά και σε συνάρτηση, με τη δυναμική δραστηριοποίηση των Lobby σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς και την αναφυόμενη όψη της άσκησης «Οικονομικής Διπλωματίας» μεταξύ Ελλάδος και Ισραήλ, πέρα από την καταγραφή των επί παρόντος συναφθεισών συμφωνιών, καθίσταται σαφές ότι οι παράγοντες διαμόρφωσης της ισχύος ενός κράτους και κατ επέκταση η Συμμαχική/Συλλογική ισχύς μέσω της συνεργασίας κρατών, διαμορφώνεται από υλικούς και άυλους παράγοντες, οι οποίοι ανάλογα με τον βαθμό εκμετάλλευσής τους, δύνανται να ασκήσουν την ανάλογη επιρροή, υπό το τεθέν πλαίσιο άσκησης της «Διευρυμένης Υψηλής/Επιστημονικής Στρατηγικής». Ο καρπός των ανωτέρω συνοψίζεται μέσω της παρουσίασης και ανάλυσης της στρατηγικής σημασίας των ελληνο ισραηλινών σχέσεων για την ανατολική Μεσόγειο, υπό επικαιροποιημένη χροιά μέσω ανάλυσης των ενεργειακών εξελίξεων , τη διείσδυση της Ρωσίας και της Κίνας στην περιοχή αλλά και την αντιμετώπιση του ερωτήματος ως προς τη θαλάσσια ασφάλεια η οποία διακυβεύεται αναφανδόν. Τέλος διατυπώνονται συμπεράσματα, οι προοπτικές συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ, και εν συνεχεία προτάσεις ως προς την περαιτέρω ενδυνάμωση της υπάρχουσας συνεργασίας ή τη λειτουργικότητά της, ως μοντέλο δράσης του συνόλου των κρατών για την ευρύτερη περιοχή.