Το έγκλημα της πειρατείας στις σύγχρονες διεθνείς σχέσεις

Abstract

Τις δύο τελευταίες δεκαετίες, η πειρατεία έχει κάνει μια δραματική επανεμφάνιση, προκαλώντας έντονη ανησυχία σε όλο τον κόσμο για την εξεύρεση κατάλληλων τρόπων για την αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου. Η πειρατεία στην σημερινή εποχή έχει εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από την πειρατεία που έλαβε χώρα κατά τον 16ο, τον 17ο και τον 18ο αιώνα, λόγω του γεγονότος ότι οι πειρατές εκείνης της εποχής λεηλατούσαν πλοία και πόλεις για πολιτικούς και επεκτατικούς λόγους σε σύγκριση με τους σημερινούς πειρατές, σκοπός των οποίων είναι το ιδιωτικό κέρδος. Η Νοτιοανατολική Ασία, ο Δυτικός Ωκεανός και ο κόλπος της Γουινέας είναι οι περιοχές με τις μεγαλύτερες επικινδυνότητα. Εκτός από το εθνικό νομικό πλαίσιο που τιμωρεί το έγκλημα της πειρατείας και εκτός από το ευρωπαϊκό και το διεθνές νομικό πλαίσιο, το οποίο αφορά το έγκλημα της πειρατείας, η σημαντικότερη νομοθεσία είναι η Διεθνής Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας. Δυστυχώς, σύμφωνα με τη Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, δεν υπάρχουν κυρώσεις για τους πειρατές και κάθε χώρα έχει το δικαίωμα και εξουσία να τιμωρεί τους πειρατές που έχει συλλάβει, σύμφωνα με τον εθνικό της δίκαιο. Ωστόσο, δεν πρέπει να αγνοήσουμε το οικονομικό κόστος που προκαλείται από τη θαλάσσια πειρατεία σε παγκόσμιο επίπεδο και προκαλεί οικονομικά προβλήματα σε όλους τους θαλάσσιους παράγοντες.