Το Συμβούλιο της Ευρώπης και η προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου μετά το 1990

Abstract

Όταν ο Ουίνστων Τσώρτσιλ, μαζί με άλλους ευρωπαίους ηγέτες ίδρυσαν το Συμβούλιο της Ευρώπης το 1949, οι μνήμες των θηριωδιών κατά του ανθρώπινου γένους στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν ακόμη νωπές. Ο μακροπρόθεσμος στόχος του Συμβουλίου ήταν η αποτροπή παρόμοιων φαινομένων στην ευρωπαϊκή ήπειρο, και πλέον τα 47 κράτη-μέλη του μοιράζονται κοινές δημοκρατικές και ανθρωπιστικές αξίες. Σήμερα, σχεδόν 70 χρόνια μετά, το Συμβούλιο της Ευρώπης εξακολουθεί να αποτελεί πυλώνα για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου, και την προαγωγή της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου στην γηραιά ήπειρο, ακολουθώντας μια παράλληλη πορεία με τις εξελίξεις που διαδραματίζονται σε αυτή. Καθώς οι σύγχρονες προκλήσεις και απειλές για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου πληθαίνουν, το έργο του Συμβουλίου αναδεικνύεται πλέον ως επιτακτική ανάγκη. Ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας, το μεταναστευτικό κύμα, οι πολιτικές αναταραχές, η οικονομική κρίση, συνοδεύονταν πολλές φορές από παραβιάσεις των δικαιωμάτων του ανθρώπου, και το Συμβούλιο παρακολούθησε στενά αυτές τις εξελίξεις και έδωσε το στίγμα του, ως θεματοφύλακας των δικαιωμάτων αυτών. Η παρούσα εργασία ακολουθεί την πορεία του Συμβουλίου της Ευρώπης, από την πτώση του Κομμουνισμού στην Ευρώπη και μετά, αναλύοντας τις μεθόδους του, περιγράφοντας το έργο του, και τέλος αναδεικνύοντας τη σημασία της θέσης που κατέχει στην παγκόσμια αρένα της προάσπισης των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Συμβάσεις όπως η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, θεσμοί όπως ο Επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, μηχανισμοί παρακολούθησης και αξιολόγησης όπως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων και της Απάνθρωπης ή Ταπεινωτικής Μεταχείρισης ή Τιμωρίας, αποτελούν ορισμένα ισχυρά εργαλεία του Συμβουλίου για την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και αποτελούν παράλληλα το πλαίσιο ανάπτυξης της εργασίας.