Πένθος: Η διερεύνηση της συσχέτισης ανάμεσα στη Συναισθηματική Νοημοσύνη εκπαιδευτικών και την Ικανότητά τους για υποστήριξη πενθούντων παιδιών

Abstract

Η παρούσα έρευνα αποσκοπεί να διερευνήσει τη συσχέτιση ανάμεσα στη «Συναισθηματική Νοημοσύνη» και την «Ικανότητα υποστήριξης των παιδιών που πενθούν» σε δείγμα 130 εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης (Ν=130). Επιπλέον, στη συγκεκριμένη έρευνα διερευνάται η διαφοροποίηση των επιπέδων «Ικανότητας υποστήριξης πενθούντων παιδιών» και της «Συναισθηματικής Νοημοσύνης» των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, ως προς τα δημογραφικά τους χαρακτηριστικά. Τα αποτελέσματα της έρευνας καταδεικνύουν ότι παρουσιάζεται χαμηλή θετική συσχέτιση (ρ=0,201) σε στατιστικά σημαντικό επίπεδο (p<0,05) ανάμεσα στη «Ρύθμιση των συναισθημάτων», μία διάσταση της «Συναισθηματικής Νοημοσύνης», και την «Ικανότητα υποστήριξης των πενθούντων παιδιών» από τους εκπαιδευτικούς. Επιπλέον, από την εξέταση των δημογραφικών στοιχείων καταγράφεται μία στατιστικά σημαντική διαφοροποίηση της «Επικοινωνιακής ετοιμότητας» διαχείρισης σχολικού πένθους ανά κατηγορία σύμβασης εργασίας (U=p<0,05), με τους αναπληρωτές να επιδεικνύουν υψηλότερα ποσοστά «Επικοινωνιακής ετοιμότητας» σε σύγκριση με τους μόνιμους εκπαιδευτικούς. Η συσχέτιση που καταγράφεται στην επιστημονικά τεκμηριωμένη βιβλιογραφία ανάμεσα στη «Συναισθηματική Νοημοσύνη» και την ηλικία των εκπαιδευτικών, επιβεβαιώνεται στην παρούσα έρευνα, καθώς εντοπίζεται διαφοροποίηση των επιπέδων «Συναισθηματικής Νοημοσύνης» στην υποκλίμακα της «Εκτίμησης των συναισθημάτων εαυτού» με το πέρας της ηλικίας (χ²=p<0,05). Πιο συγκεκριμένα, αποδεικνύεται ότι οι εκπαιδευτικοί που εμπίπτουν σε μεγαλύτερα ηλικιακά επίπεδα (41-50 ετών) είναι σε θέση να αναγνωρίζουν, να κατανοούν και να αξιολογούν τα συναισθήματά τους σε υψηλότερο βαθμό συγκριτικά με τους νεότερους εκπαιδευτικούς. Τα συμπεράσματα της παρούσας έρευνας στοιχειοθετούν τη σημασία εφαρμογής της περιθανάτιας αγωγής στο σχολικό πλαίσιο και της καλλιέργειας «Συναισθηματικής Νοημοσύνης» στους εκπαιδευτικούς, ώστε να μπορούν να ανταποκρίνονται επαρκώς στις ανάγκες των μαθητών/τριών που πενθούν. Λέξεις κλειδιά: Συναισθηματική Νοημοσύνη, Ικανότητα υποστήριξης πενθούντων παιδιών, περιθανάτια αγωγή, απώλεια, πένθος, εκπαιδευτικοί, σχολικό πλαίσιο

This study aims to investigate the correlation between “Emotional Intelligence” and the “Ability to aid the grieving children” in a sample of 130 primary education teachers (N=130). Furthermore, the current study explores the differentiation in levels of primary school teachers' “Ability to support grieving children” and “Emotional Intelligence” based on their demographic characteristics. The findings reveal a low positive correlation (ρ=0.201) at a statistically significant level (p<0.05) between “Emotion regulation”, a dimension of “Emotional Intelligence”, and the “Ability to aid grieving children”. Additionally, an analysis of demographic data indicates a statistically significant differentiation in “Communication preparedness” associated with addressing children's grief depending on the employment contract type (U=p<0.05). Substitute teachers demonstrated higher “Communication preparedness” in addressing children's grief compared to teachers with permanent working contracts. The relationship between “Emotional Intelligence” and age, as documented in evidence-based literature, is also confirmed in this study. The findings highlight a variation in the levels of “Emotional Intelligence” in the “Self-Emotion Appraisal” subscale with increasing age (χ2=p<0.05). Specifically, teachers in older age groups (41-50 years old) were shown to recognize, understand, and evaluate their emotions to a greater extent compared to younger teachers. The conclusions of this study emphasize the importance of implementing death education within the school context and fostering “Emotional Intelligence” among teachers in order to enable them to adequately meet the needs of grieving students. Keywords: Emotional Intelligence, Ability to support the grieving children, death education, grief, loss, teachers, school context