Η στρατηγική ανάλυση στον ελληνικό χώρο

Abstract

Στην παρούσα εργασία επιδιώκεται η ανάλυση της στρατηγικής σκέψης στην Ελλάδα με έμφαση στην εξωτερική πολιτική της χώρας. Ειδικότερα, η έρευνα έχει ως στόχο τη διερεύνηση και σύγκριση απόψεων στοχαστών που ασχολήθηκαν με την ελληνική εξωτερική πολιτική και βασικό μέλημα είναι η ανάδειξη των διάφορων κατευθύνσεων για την ελληνική στρατηγική. Βασικό κριτήριο αξιολόγησης της εργασίας είναι ο ορθολογισμός, όπως τον έχει διασαφηνίσει ο Καθηγητής Σπυρίδων Λίτσας. Η εργασία έχει ως απαρχή την δεκαετία του 1970 καθώς την περίοδο εκείνη παρατηρείται ραγδαία άνοδος και άνθηση του κλάδου των Διεθνών Σχέσεων στη χώρα. Εν συνεχεία, αναλύονται έννοιες, όπως η αποτροπή και η εσωτερική και εξωτερική ενδυνάμωση, οι οποίες αποτελούν και βασικά στοιχεία στρατηγικής ανάλυσης για την ελληνική εξωτερική πολιτική. Οι παραπάνω θεματικές ενότητες βρίσκονται στον πυρήνα της στρατηγικής σκέψης από τη δεκαετία του 1990. Επιπρόσθετα, παρουσιάζεται η ελληνοτουρκική διαλεκτική από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 έως και τις αρχές του 2000 υπό το πρίσμα της ελληνικής στρατηγικής σκέψης και δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στις διάφορες κρίσεις των δυο χωρών(1973,1987,1996). Ακόμα, μελετώνται οι θέσεις τόσο των διεθνολόγων που τάσσονται υπέρ της εσωτερικής ενδυνάμωσης όσο και αυτών που δίνουν έμφαση στη διεθνή διπλωματία και την αύξηση της ισχύος της χώρας μέσω των συμμαχιών που συμμετέχει. Τέλος, διερευνάται η κριτική διάφορων στοχαστών στην αποτρεπτική στρατηγική αλλά και στην ελληνική εξωτερική πολιτική στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και στις αρχές του 2000.