Διερεύνηση της αποτελεσματικότητας του mentoring ως προς την κάλυψη των επιμορφωτικών αναγκών των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης

Abstract

Η παρούσα διπλωματική εργασία με τίτλο « Διερεύνηση της αποτελεσματικότητας του mentoring ως προς την κάλυψη των επιμορφωτικών αναγκών των εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης » αναδεικνύει με σαφήνεια τη σημασία του mentoring στην επαγγελματική ανάπτυξη των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Μέσα από τη βιβλιογραφική ανασκόπηση, επισημαίνεται ότι η συμμετοχή σε προγράμματα mentoring δεν περιορίζεται μόνο στη μεταφορά γνώσεων, αλλά επεκτείνεται και στη βελτίωση των διδακτικών μεθόδων, ενισχύοντας την ικανότητα των εκπαιδευτικών να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της σύγχρονης εκπαιδευτικής διαδικασίας. Η ανάγκη για συνεχή επιμόρφωση καθίσταται επιτακτική, καθώς η εκπαιδευτική πραγματικότητα εξελίσσεται διαρκώς. Η συνεργασία μεταξύ νέων και έμπειρων εκπαιδευτικών, η σαφήνεια των στόχων των προγραμμάτων και η δημιουργία ενός υποστηρικτικού κλίματος είναι παράγοντες κρίσιμης σημασίας για την επιτυχία αυτών των προγραμμάτων. Επιπλέον, η παρούσα έρευνα απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και μελετά τη σημασία του mentoring στην επαγγελματική ανάπτυξη των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, εστιάζοντας στην αποτελεσματικότητα των επιμορφωτικών προγραμμάτων και στις ανάγκες των εκπαιδευτικών. Στην έρευνα αξιοποιήθηκαν ως ερευνητικά εργαλεία τα ερωτηματολόγια από τους Barrera et al. (2009) και από το ερωτηματολόγιο που συντάχθηκε από την ερευνητική ομάδα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου Κύπρου, τα οποίο και προσαρμόστηκαν στις ανάγκες της παρούσας ποσοτικής έρευνας και δόθηκαν σε ψηφιακή μορφή (google forms) σε σχολεία πρωτοβάθμιας εκ-παίδευσης. Μέσα από τα αποτελέσματα της έρευνας διαπιστώθηκαν οι διαφορές στις ανάγκες και τις προτιμήσεις των εκπαιδευτικών, ανάλογα με την προϋπηρεσία και την επιμόρφωσή τους, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για εξατομικευμένα προγράμματα επιμόρφωσης. Οι λιγότερο έμπειροι εκπαιδευτικοί επικεντρώνονται σε θεματικές ύλης, ενώ οι πιο έμπειροι αναζητούν πρακτικές λύσεις και καθοδήγηση, κάτι που αναδεικνύει τη σημασία της αυτοκαθοδηγούμενης μάθησης. Ως κίνητρα για την επιλογή επιμορφωτικών προγραμμάτων φαίνεται να είναι επιμόρφωση εντός των σχολικών μονάδων και κατά τις εργάσιμες ώρες η οποία προτείνει την ανάγκη για ευκολία και σε συνδυασμό με την καθημερινή πρακτική των εκπαιδευτικών. Τέλος, η δημιουργία προγραμμάτων που συνδυάζουν θεωρία και πράξη μπορεί να ενισχύσει τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών και να βελτιώσει την ποιότητα της εκπαίδευσης.