Η διερεύνηση της τελειοθηρίας των Ελλήνων εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε σχέση με την επαγγελματική εξουθένωσή τους

Abstract

Κύριο αντικείμενο της παρούσας έρευνας ήταν η μελέτη των επιπέδων της τελειοθηρίας και της επαγγελματικής εξουθένωσης των εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και πώς αυτές επηρεάζονται από τα προσωπικά τους χαρακτηριστικά. Στόχος της διπλωματικής εργασίας ήταν να διερευνήσει σε βάθος τη σχέση μεταξύ της τελειοθηρίας και της επαγγελματικής εξουθένωσης των εκπαιδευτικών. Γι’ αυτόν το λόγο, η συλλογή των δεδομένων πραγματοποιήθηκε με την αποστολή ερωτηματολογίου. Ο αριθμός των εκπαιδευτικών που συμπλήρωσαν το ερωτηματολόγιο ήταν 208 εκπαιδευτικοί δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης διαφόρων ειδικοτήτων. Για τη δημιουργία του ερωτηματολογίου έγινε χρήση των εξής ερευνητικών εργαλείων: για την τελειοθηρία η κλίμακα APS-R (The Almost Perfect Scale-Revised) των Slaney et al., (2001), ενώ για την επαγγελματική εξουθένωση η κλίμακα Maslach Burnout Inventory (MBI), (1986) και μάλιστα η έκδοση των Maslach, Jackson & Schwab (1996) για εκπαιδευτικούς. Τα αποτελέσματα υπέδειξαν ότι η τελειοθηρία των εκπαιδευτικών βρίσκεται σε μέτρια επίπεδα, ενώ η επαγγελματική τους εξουθένωση σε χαμηλά. Επίσης, έγινε φανερό ότι το φύλο επηρεάζει τα επίπεδα τελειοθηρίας των ατόμων, της ευταξίας στην οποία προτιμούν να έχουν τα πράγματά τους και της συναισθηματικής τους εξάντλησης. Ακόμη, φάνηκε ότι η ηλικία ασκεί επιρροή στα υψηλά πρότυπα που θέτουν τα άτομα στον εαυτό τους και στη συναισθηματική τους εξάντληση, ενώ τα έτη προϋπηρεσίας στην εκπαίδευση ασκούν επιρροή μόνο στα επίπεδα της συναισθηματικής εξάντλησης. Αναφορικά με τη σχέση της τελειοθηρίας και της επαγγελματικής εξουθένωσης των εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, βρέθηκε μια χαμηλή προς μέτρια θετική συσχέτιση. Η έρευνα επίσης έδειξε ότι υπάρχει μέτρια θετική συσχέτιση μεταξύ της μη προσαρμοστικής τελειοθηρίας και της επαγγελματικής εξουθένωση, κάτι το οποίο σημαίνει ότι όταν το άτομο θέτει πολύ υψηλά έως και μη ρεαλιστικά πρότυπα, μπορεί να οδηγηθεί σε συναισθηματική εξάντληση, σε αποστασιοποίηση από τους γύρω του και σε αίσθημα χαμηλής προσωπικής επίτευξης. Εν κατακλείδι, τονίστηκε η ανάγκη για την ένταξη νέων προγραμμάτων επαγγελματικής ανάπτυξης των εκπαιδευτικών που θα δίνουν πληροφορίες για την ενίσχυση των μηχανισμών αντιμετώπισης των αρνητικών συνεπειών τους.