Προσεγγίσεις στις μεθόδους διδασκαλίας στο ούτι στον ευρύτερο Ελλαδικό χώρο

Abstract

Η παρούσα διπλωματική εργασία εστιάζει στη διερεύνηση των απόψεων των διδασκόντων στο ούτι στον ευρύτερο Ελλαδικό χώρο. Το μεθοδολογικό εργαλείο που χρησιμοποιήθηκε ήταν ένα ερωτηματολόγιο, το οποίο αποστάλθηκε ηλεκτρονικά και συμπληρώθηκε από 52 συμμετέχοντες. Το ερωτηματολόγιο στόχευε στη μελέτη έξι βασικών τομέων των απόψεων των συμμετεχόντων σχετικά με: τη μαθησιακή ικανότητα και τις δυνατότητες όσων ασχολούνται με την εκμάθηση στο ούτι, τη δυσκολία και την πρόοδο στη μάθηση στο ούτι, τον ρόλο της παράδοσης στη μάθηση του ουτιού, τις εκπαιδευτικές προσεγγίσεις και την τεχνική στο ούτι, τις πρακτικές και τις προσωπικές προτιμήσεις τους, καθώς και τις κοινωνικές και επαγγελματικές διαστάσεις της ενασχόλησης με το ούτι. Οι ερωτήσεις δόθηκαν ανακατεμένες, ώστε να αποτραπεί η καθοδηγημένη σκέψη και να διασφαλιστεί η ειλικρίνεια των απαντήσεων. Ακολούθησε στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων. Τα ευρήματα της μελέτης αποκάλυψαν ότι οι απόψεις των συμμετεχόντων για την ικανότητα εκμάθησης μουσικών οργάνων σχετίζονται στενά με άλλες αντιλήψεις πέρα από το τεχνικό κομμάτι και στάσεις, όπως η σημασία της πολιτιστικής γνώσης και η προσωπική αυτοπεποίθηση. Αυτές οι πεποιθήσεις φαίνεται να επηρεάζουν όχι μόνο τη δική τους αντίληψη για τις ικανότητές τους, αλλά και την αντίληψή τους για τη διαδικασία μάθησης και διδασκαλίας της μουσικής στο σύνολό της. Κρίσιμες για την ανάπτυξη μουσικών δεξιοτήτων αναδείχθηκαν και η εξάσκηση με ασκήσεις τεχνικής, όπως και με ηχογραφήσεις καθώς και η εξάσκηση μαζί με άλλους μουσικούς. Επιπλέον, προέκυψαν δύο διακριτά μοντέλα διδασκαλίας στο ούτι: ένα πιο παραδοσιακό, που εστιάζει στην αυστηρή τεχνική εκπαίδευση και τη σταδιακή μάθηση, και το σύγχρονο μοντέλο, που ενθαρρύνει την ευελιξία, την αυτονομία των μαθητών και την δημιουργικότητα μέσω βιωματικής μάθησης και εμφανίσεων μπροστά σε κοινό, επιτρέποντας τα λάθη ως μέρος της μαθησιακής διαδικασίας. Διαπιστώθηκε ότι οι γυναίκες τείνουν να ακολουθούν το σύγχρονο μοντέλο, ενώ οι συμμετέχοντες με περισσότερα χρόνια ενασχόλησης με το ούτι και αυτοί που άρχισαν μεγαλύτεροι την ενασχόληση τους με το όργανο, προσανατολίζονται περισσότερο προς το παραδοσιακό μοντέλο μάθησης. Τέλος, η σημασία της κοινότητας μεταξύ των ατόμων που ασχολούνται με το ούτι αποδείχθηκε καθοριστική, τόσο σε καλλιτεχνικό επίπεδο όσο και κοινωνικό επίπεδο. Οι συμμετέχοντες στην πλειοψηφία τους εστίασαν στην αξία της ενσωμάτωσης της πολιτιστικής διάστασης ως αναπόσπαστο κομμάτι της διδασκαλίας του ούτι.