Φορολογία των επιχειρήσεων: μεθοδολογία και έμμεσες τεχνικές ελέγχου.

Abstract

Η σημασία του φορολογικού ελέγχου των επιχειρήσεων είναι το πιο σημαντικό μέσο που εξασφαλίζει την ομαλή λειτουργία τόσο στην δημόσια διοίκηση όσο και στην φορολογική πολιτική, την οποία έχει θεσπίσει το κράτος. Τα αναμενόμενα αποτελέσματα του φορολογικού ελέγχου είναι να συμβάλλει στην φορολογική συνέπεια των επιχειρήσεων, να καταπολεμήσει την φοροδιαφυγή καθώς και να συμβάλλει στον απώτερο στόχο, ο οποίος είναι μία πιο δίκαιη και εύρυθμη κατανομή των φόρων. Παράλληλα, είναι ο συνδετικός κρίκος ο οποίος θα γεφυρώσει την απόσταση ανάμεσα στα χαμένα δημόσια έσοδα και τις φορολογικές επιβαρύνσεις των επιχειρήσεων. Με βάση τα παραπάνω έρχεται η επίτευξη μιας πιο ποιοτικής λειτουργίας των δημοσίων αρχών οι οποίες δηλώνουν στις επιχειρήσεις ότι μπορούν να ελέγξουν, να επιβλέψουν, να συμμορφώσουν και να αποδώσουν δικαιοσύνη εκεί που το κρίνουν απαραίτητο. Οι συχνές αλλαγές στην ελληνική νομοθεσία καθιστούν το έργο του ελεγκτή ιδιαίτερα δύσκολο και γι’ αυτό η μεθοδολογία που έχει καθιερώσει η φορολογική διοίκηση είναι πολύ σημαντική, με τις έμμεσες τεχνικές ελέγχου να κυριαρχούν ως μέθοδος διεξαγωγής των φορολογικών ελέγχων. Οι ελεγκτές αντλούν δεδομένα από τα λογιστικά βιβλία και από τις δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος, λαμβάνοντας υπόψη την ακίνητη περιουσία, τα εισοδήματα, τις δαπάνες που έχουν γίνει και υπολογίζουν την φορολογητέα αξία. Στην περίπτωση που ο ελεγκτής συμπεράνει ότι δεν μπορεί να προσδιορίσει τη φορολογητέα αξία μέσω των παραδοσιακών μεθόδων, θα κάνει χρήση των έμμεσων τεχνικών ελέγχου. (Αρθρο 28 Κ.Φ.Δ ν.4172/2013). Στο παρόν ισχύον ελεγκτικό σύστημα έρχονται να προστεθούν και τα ηλεκτρονικά βιβλία (myData) με την Α.1138/2020 τα οποία θα φέρουν πολλές ανακατατάξεις και αλλαγές στον έλεγχο των επιχειρήσεων. Η διπλωματική αυτή παρουσιάζει την διαδικασία ,τις συγκεκριμένες τεχνικές και τις αναλύει σύμφωνα το πλαίσιο της ελληνικής νομοθεσίας. Επικεντρώνεται στην εξέταση των μεθόδων των οποίων η χρήση στοχεύει στον υπολογισμό της αξίας προς φορολόγηση, με έμφαση στην αντιμετώπιση φαινομένων όπως η φοροδιαφυγή και η φορολογική συμμόρφωση.