Ο ρόλος των παραγώγων στην χρηματοπιστωτική κρίση του 2008

Abstract

Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση την περίοδο 2007-2008 ήταν από τις καταστροφικότερες όλων των εποχών, τα αποτελέσματα της οποίας μπορούν να συγκριθούν με αυτά της «Μεγάλης Ύφεσης» της δεκαετίας του 1930. Εκείνο το διάστημα μεγάλοι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί κατέρρευσαν, εθνικοποιήθηκαν και άλλοι κατάφεραν να διασωθούν μέσω κρατικής βοήθειας. Η παρούσα διπλωματική εργασία διερευνά τον κεντρικό ρόλο των χρηματοοικονομικών παραγώγων στην παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση του 2008. Η κρίση, που προκλήθηκε από την κατάρρευση της αγοράς υποπρωτεύοντων στεγαστικών δανείων, είχε καταστροφικές επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία. Η εργασία αυτή αναλύει τους διάφορους τύπους χρηματοοικονομικών παραγώγων που συνέβαλαν στην κρίση, τις αιτίες της υπερβολικής χρήσης τους και τις επιπτώσεις τους στην παγκόσμια οικονομία. Μέσω της ανάλυσης επιστημονικών δημοσιεύσεων και αναφορών διεθνών οργανισμών η εργασία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα χρηματοοικονομικά παράγωγα, όταν χρησιμοποιούνται ανεξέλεγκτα και χωρίς επαρκή κατανόηση των υποκείμενων κινδύνων, μπορούν να οδηγήσουν σε σοβαρές οικονομικές κρίσεις. Η έλλειψη επαρκούς ρυθμιστικού πλαισίου και η υπερβολική επιδίωξη κέρδους αποτελούν σημαντικούς παράγοντες που συνέβαλαν στην κρίση. Η εργασία επισημαίνει τις αποτυχίες ρυθμιστικών πλαισίων που επέτρεψαν την ανάπτυξη και την εξάπλωση των τοξικών χρηματοοικονομικών προϊόντων. Η ανεπαρκής εποπτεία και η αδυναμία να αντιληφθούν τους κινδύνους που ενέπλεκαν τα παράγωγα συνέβαλαν στην αύξηση της συστημικής ευθραυστότητας του χρηματοοικονομικού συστήματος. Τέλος καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η ενίσχυση της ρυθμιστικής αρχιτεκτονικής, η αύξηση της διαφάνειας και η προώθηση της υπεύθυνης συμπεριφοράς των χρηματοοικονομικών ιδρυμάτων αποτελούν κρίσιμα μέτρα για την πρόληψη μελλοντικών χρηματοοικονομικών κρίσεων.