Η διερεύνηση της ψυχικής ανθεκτικότητας των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στα νοσοκομειακά σχολεία: παράγοντες προστασίας και κινδύνου.

Abstract

Η έρευνα εστιάζει στην ψυχική ανθεκτικότητα των νοσοκομειακών εκπαιδευτικών, οι οποίοι υποστηρίζουν μαθητές στο νοσοκομείο, διασφαλίζοντας τη συνέχιση της εκπαίδευσής τους. Στη μελέτη συμμετείχαν 8 νοσοκομειακοί εκπαιδευτικοί, ηλικίας 54-64 ετών, που μοιράστηκαν εμπειρίες σχετικά με τις προκλήσεις και τους παράγοντες που επηρεάζουν την ψυχική τους ανθεκτικότητα. Η έρευνα υπογραμμίζει τη σημασία της ψυχικής ανθεκτικότητας για την ευημερία και την αποτελεσματικότητα των εκπαιδευτικών σε περιβάλλοντα υψηλής πίεσης όπως τα νοσοκομεία. Στο μακρο-συστημικό επίπεδο, δύο κύριοι παράγοντες κινδύνου αναδείχθηκαν: η έλλειψη εξειδικευμένης επιμόρφωσης και η απουσία θεσμικού πλαισίου. Οι εκπαιδευτικοί ανέφεραν ότι η έλλειψη κατάλληλων γνώσεων και δεξιοτήτων εντείνει το άγχος και την αβεβαιότητα, ενώ η απουσία υποστήριξης από την Εκπαιδευτική-Νοσοκομειακή Διοίκηση δημιουργεί ανασφάλεια και δυσκολίες στην εκτέλεση των καθηκόντων τους. Στο μικρο-συστημικό επίπεδο, οι διαπροσωπικές σχέσεις αποδεικνύονται σημαντικές. Οι εκπαιδευτικοί επωφελούνται από θετική αλληλεπίδραση με μαθητές, γονείς, συναδέλφους, ιατρονοσηλευτικό προσωπικό και άλλους επαγγελματίες υγείας. Οι λειτουργικές σχέσεις που περιλαμβάνουν στήριξη, αλληλεγγύη και επικοινωνία ενισχύουν την ανθεκτικότητα, ενώ συγκρούσεις με γονείς, έλλειψη συνεργασίας με συναδέλφους και υποτίμηση του έργου τους προσθέτουν άγχος. Η συνεχής συνεργασία με διεπιστημονικές ομάδες και η διασφάλιση της ακαδημαϊκής συνέχειας των μαθητών απαιτούν ειδικές δεξιότητες και προσθέτουν στρες. Σε προσωπικό επίπεδο, οι εκπαιδευτικοί αναπτύσσουν στρατηγικές ενίσχυσης της ψυχικής ανθεκτικότητας, όπως προσαρμοστικότητα, επίλυση προβλημάτων και διαχείριση απώλειας. Η αγάπη για το λειτούργημά τους, η αίσθηση καθήκοντος και η επιθυμία για κοινωνική προσφορά αποτελούν ισχυρές κινητήριες δυνάμεις. Η μακροχρόνια εμπειρία, τους δημιουργεί αίσθημα οικειότητας και ασφάλειας, διευκολύνοντας την παραμονή στο νοσοκομειακό περιβάλλον, όπου τείνουν να παραμείνουν έως τη συνταξιοδότησή τους, αποφεύγοντας αλλαγές που προκαλούν ανασφάλεια. Η μελέτη τονίζει την ανάγκη για σαφές θεσμικό πλαίσιο, επαρκή διοικητική υποστήριξη και την ανάπτυξη προγραμμάτων ενίσχυσης της ψυχικής ανθεκτικότητας σε απαιτητικά περιβάλλοντα, όπως τα νοσοκομεία. Επίσης επισημαίνει την αλληλεπίδραση μεταξύ αντιξοότητας και ψυχικής ανθεκτικότητας, όπου οι αντιξοότητες ενισχύουν την ανθεκτικότητα και η ανθεκτικότητα βοηθά στην επιτυχημένη αντιμετώπιση των δυσκολιών.

The research focuses on the resilience of hospital teachers who support students in the hospital, ensuring the continuation of their education. The study involved 8 hospital teachers, aged 54-64, who shared their experiences regarding the challenges and factors affecting their mental resilience. The research highlights the critical importance of resilience for the well-being and effectiveness of teachers in high-pressure environments such as hospitals. At the macrosystemic level, two main risk factors emerged: the lack of specialized training and the absence of a clear institutional framework. Teachers reported that the lack of appropriate knowledge and skills increases stress and uncertainty, while the absence of support from the Educational and Hospital Administration creates insecurity and difficulties in performing their duties. At the microsystemic level, interpersonal relationships prove to be significant. Teachers benefit from positive interactions with students, parents, colleagues, medical staff, and other health professionals. Functional relationships that include support, solidarity, and communication enhance resilience, while conflicts with parents, lack of cooperation with colleagues, and undervaluation of their work add stress. Continuous collaboration with interdisciplinary teams and ensuring the academic continuity of students require special skills and add stress. At a personal level, teachers develop strategies to enhance their resilience, such as adaptability, problem-solving, and loss management. Their love for their profession, sense of duty, and desire for social contribution are strong driving forces. Long-term experience creates a sense of familiarity and security, facilitating their stay in the hospital environment, where they tend to remain until retirement, avoiding changes that cause insecurity. The study emphasizes the need for a clear institutional framework, adequate administrative support, and the development of programs to enhance mental resilience in demanding environments such as hospitals. It also highlights the interaction between adversity and mental resilience, where adversities strengthen resilience, and resilience helps in successfully coping with difficulties.