Η δημοσίευση δεδομένων ταυτοποίησης ως μέσο πίεσης σύμφωνα με τη φορολογική νομοθεσία και τα αναφυόμενα ζητήματα προστασίας προσωπικών δεδομένων.

Abstract

Το ζήτημα της προστασίας του ατόμου από την επεξεργασία των προσωπικών του δεδομένων δε συνιστά ένα φαινόμενο καινοφανές. Στην εποχή της ψηφιοποίησης και των ισχυρών νομοθετικών πλαισίων για την προστασία των προσωπικών δεδομένων, που συμπλέουν με το κραταιό δικαιϊκό οικοδόμημα των άρθρων 9Α και 5Α του Συντάγματος, ο Κανονισμός Ε.Ε. 679/2016 αποτελεί τη μεγαλύτερη αλλαγή στην νομοθεσία περί προστασίας των προσωπικών δεδομένων τα τελευταία είκοσι χρόνια και, έχοντας άμεση εφαρμογή σε όλα τα Κράτη-μέλη, ήλθε για να διασφαλίσει ακόμη περισσότερο τον πυρήνα του δικαιώματος από κάθε ανακύπτοντα κίνδυνο. Ο πληροφοριακός αυτοκαθορισμός οπλίζει το άτομο να αποφασίζει και να συν-προσδιορίζει τις πληροφορίες που το αφορούν και αυτό ανάγεται στον ίδιο τον πυρήνα του δικαιώματος της προσωπικότητας. Ακόλουθα, η δημοσιοποίηση για πολύ εξαιρετικούς λόγους των προσωπικών δεδομένων των φορολογούμενων και η δημοσιοποίηση των ονομάτων τους, ως σημαντικός περιορισμός της ιδιωτικότητας, αντισταθμίζεται με το γενικότερο δημόσιο συμφέρον της ενημέρωσης και της προστασίας απέναντι στην παρανομία. Η αρχή της αναλογικότητας, υπό το φως του περιορισμού των περιορισμών, αποτελεί την κατευθυντήρια γραμμή για την προάσπιση αμφοτέρων των δικαιωμάτων. Όλα αυτά πρέπει να ιδωθούν υπό το πρίσμα και την τήρηση των αρχών που διέπουν τον Κανονισμό, ήτοι της νομιμότητας, της αντικειμενικότητας, της διαφάνειας και της ακρίβειας των δεδομένων.