Ο γενικός κανονισμός προστασίας προσωπικών δεδομένων (gdpr) και η εφαρμογή του στη σχέση πιστωτικού ιδρύματος - πελάτη.

Abstract

Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου διαφυλάσσονται συνταγματικά, αποτελώντας αυτοσκοπό και βασική στόχευση της πολιτείας . Κάθε άνθρωπος έχει το αναφαίρετο δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. Με την πάροδο των χρόνων, έχει παρατηρηθεί όμως, ότι, η ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη του διαδικτύου, η επεξεργασία μεγαδεδομένων (mega data), η τεχνολογία RFID και άλλες μεταβατικές τεχνολογίες , οδήγησαν στην αναμενόμενη για πολλούς παραβίαση της προσωπικής ζωής και ως λογικό επακόλουθο των προσωπικών δεδομένων των υποκειμένων. Οι κίνδυνοι, ολοένα και αυξάνονται, ενώ διαπιστώθηκε, ότι οι παραδοσιακές θεσμικές εγγυήσεις δεν επαρκούν για την διασφάλιση και την προάσπιση των προσωπικών δεδομένων, αλλά απαιτείται μία πιο ειδική αντιμετώπιση. Η κρίση αυτή έγινε ιδιαίτερα εμφανής στις καθημερινές συναλλαγές των πολιτών με τα πιστωτικά ιδρύματα, αφού οι πολίτες δυσκολεύονται να εμπιστευτούν τις τράπεζες, θεωρώντας ότι οι τελευταίες εκμεταλλεύονται και δεν αξιοποιούν με τον προσήκοντα τρόπο τις πληροφορίες που αντλούν, σχετικά με τα προσωπικά τους δεδομένα. Η κατάσταση αυτή, όπως ήταν αναμενόμενο, προκάλεσε εντάσεις, ενώ επέτεινε την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια των πολιτών προς τα τραπεζικά ιδρύματα. Για τον λόγο αυτό, ψηφίσθηκε την 27.04.2016 και τέθηκε σε εφαρμογή την 25.05.2018 ο Γενικός Κανονισμός για την προστασία των Δεδομένων (Κανονισμός 2016/679), στηριζόμενος στην κοινοτική Οδηγία 95/46. Πρόκειται για ένα ρυθμιστικό πλαίσιο το οποίο, αλλάζει άρδην και ριζικά την κατάσταση στον τομέα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων, παρέχοντας επιπλέον εγγυήσεις και ασφαλιστικές δικλίδες, με απώτερο στόχο την δημιουργία ενός κλίματος ασφάλειας και εμπιστοσύνης των πολιτών.