Ο Ευγένιος Ιονέσκο, το Θέατρο του Παραλόγου ως πολιτική πράξη

Abstract

Στην μεταπολεμική περίοδο ο άνθρωπος κατακερματισμένος είδε να διαψεύδονται για μια ακόμη φορά οι προσδοκίες του για ένα καλύτερο μέλλον. Παράλληλα η πρόοδος της τεχνολογίας οδήγησε τον άνθρωπο σε μία κατάσταση ανασφάλειας και τρομοκρατίας αφού ο κίνδυνος μιας πολεμικής σύρραξης και μάλιστα πυρηνικής ήταν ένας υπαρκτός φόβος. Ο άνθρωπος έχασε την πίστη του στο Θεό και την εμπιστοσύνη του στον άνθρωπο. Κατέληξε απομονωμένος να προσπαθήσει να ζήσει σε ένα κόσμο παράλογο και αυτοκαταστροφικό. Το θέατρο του Παραλόγου εμφανίστηκε την περίοδο αυτή κατά την οποία οι θεατρικοί συγγραφείς στόχευαν στην κατάδειξη των συνθηκών της ζωής και των συνεπειών τους στον άνθρωπο, που μετατρέπεται σε μία απρόσωπη μονάδα και με έναν διαισθητικό τρόπο να μεταδώσουν ένα όραμα στο κοινό τους. Ο Ιονέσκο έγραψε θέατρο εγκαταλείποντας τις κλασσικές φόρμες και επιχείρησε να συγγράψει έργα που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες του σύγχρονου, με αυτόν, κοινό. Η θεατρική σκηνή αποτελεί τον χώρο όπου λαμβάνει σάρκα και οστά το έργο που παρουσιάζει τόσο η ατομική συνείδηση του κάθε καλλιτέχνη που συμμετέχει σε μία παράσταση, όσο και ενός ευρύτερου κοινωνικού συνόλου, του θιάσου. Το θέατρο ως ένας ζωντανός χώρος που δημιουργείται από τους ανθρώπους και απευθύνεται σ’ αυτούς αποτελεί μια ιδεολογική παλαίστρα και χώρο κοινωνικών πολιτικών ζυμώσεων. Αυτό έχει ως φυσικό αποτέλεσμα η θεατρική πράξη να αποτελεί ταυτόχρονα και μία πολιτική πράξη με τη γενικότερη έννοια, αυτή της αναφοράς της στον άνθρωπο, το πολιτικό ον και όχι με την έννοια της καθαρής ενασχόλησης με τα πολιτικά ζητήματα.Το θέατρο είναι πολιτική πράξη ό,τι παράγει ο άνθρωπος και δημιουργεί, είναι πολιτική πράξη. Ακόμη το ίδιο το πλαίσιο της ζωής του κάθε ανθρώπου έχει πολιτικό χαρακτήρα.