Προσδιοριστικοί παράγοντες των αποχωρήσεων των εργαζομένων και η επίδοση της επιχείρησης: αναλύοντας το μαύρο κουτί

Abstract

Το φαινόμενο των παραιτήσεων είναι ένα από τα πιο σύγχρονα προβλήματα που καλούνται να αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις. Με την παγκοσμιοποίηση να αυξάνει τον ανταγωνισμό οι οργανισμοί πρέπει να συνεχίσουν να αναπτύσσουν προϊόντα και να παρέχουν υπηρεσίες που βασίζονται σε στρατηγικές που δημιουργούνται από τον πιο βασικό πόρο τους, τον άνθρωπο. Οι εργαζόμενοι είναι εξαιρετικά κρίσιμοι για τον οργανισμό, καθώς η αξία τους είναι ουσιαστικά άυλη και δεν αναπαράγεται εύκολα. Ως εκ τούτου, με κάθε κόστος πρέπει να ελαχιστοποιηθεί ο κύκλος εργασιών των εργαζομένων. Η παραίτηση των εργαζόμενων αποτελεί ένα από τα βασικότερα ζητήματα στο πεδίο της διαχείρισης των ανθρώπινων πόρων. Η συγκεκριμένη εργασία στοχεύει στη διερεύνηση των παραγόντων των αποχωρήσεων των εργαζομένων και τις επιπτώσεις που έχουν στην επίδοση των επιχειρήσεων. Εξετάζεται η συμβολή των συστημάτων διοίκησης ανθρώπινου δυναμικού υψηλής απόδοσης (θεωρία ΑΜΟ) στην εργασιακή ικανοποίηση και στην οργανωσιακή δέσμευση των εργαζομένων, ως παράγοντες αποτροπής των παραιτήσεων. Τέλος, διερευνάται η σχέση των στάσεων αυτών με την πρόθεση παραίτησης των εργαζομένων και αντίστοιχα εξετάζεται η σχέση πρόθεσης εγκατάλειψης από την παρούσα εργασία τους σε συνάρτηση με την επίδοση της εταιρείας. Η έρευνα διεξήχθη με τη βοήθεια ερωτηματολογίου σε δείγμα 121 εργαζομένων στην Ελλάδα. Τα αποτελέσματα επαληθεύουν τις υποθέσεις ότι τα συστήματα διοίκησης ανθρώπινου δυναμικού συνδέονται με θετική σχέση με την εργασιακή ικανοποίηση και οργανωσιακή δέσμευση, ότι αυτές οι στάσεις συνδέονται αρνητικά με την πρόθεση παραίτησης και ότι οι πρακτικές ανθρώπινου δυναμικού βασισμένες στην θεωρεία ΑΜΟ συνδέονται θετικά με την επίδοση του οργανισμού. Ενώ δεν επιβεβαιώνεται σε αυτή την έρευνα, η σχέση πρόθεσης παραίτησης και επίδοσης του οργανισμού.