Η επίδραση των αναστολών του υγειονομικού προσωπικού στις εργασιακές σχέσεις κατά την περίοδο του Codid- 19

Abstract

Η παρούσα εργασία έχει σκοπό να διερευνήσει την επίδραση των αναστολών εργασίας στον υγειονομικό χώρο και κατά πόσο αυτές επηρέασαν τις εργασιακές σχέσεις μεταξύ των επαγγελματιών υγείας. Πιο αναλυτικά, αυτό επιτυγχάνεται μέσω της δημιουργίας σχέσεων- συσχετίσεων ανάμεσα στις εργασιακές σχέσεις και σε παραμέτρους- όπως το εργασιακό άγχος, η εργασιακή κόπωση, οι εργασιακές συγκρούσεις και η παρακίνηση όπως τις αντιλήφθηκαν οι εργαζόμενοι κατά την περίοδο της πανδημίας Covid- 19. Με άλλα λόγια, το υπό μελέτη υπόδειγμα με αφετηρία την αποχή των εργαζομένων από τα καθήκοντά τους προσπαθεί να παρουσιάσει τις επιπτώσεις των αναστολών κατά τη διάρκεια της σημαντικότερης υγειονομικής κρίσης των τελευταίων ετών. Στη μελέτη συμμετείχαν περίπου 210 εργαζόμενοι από το χώρο της υγείας προερχόμενοι από το ιατρικό, νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό τόσο δημόσιων φορέων της Θεσσαλονίκης όσο και ιδιωτικών εργαστηριών και κλινικών. Ερωτηματολόγια, σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή, μοιράστηκαν στους συμμετέχοντες, οι οποίοι τα συμπλήρωσαν ανώνυμα με βάση την εμπειρία τους καθ΄ όλη τη διάρκεια της πανδημίας και της διαχείρισης των συναισθημάτων τους μπροστά σε αυτό το αναπάντεχο γεγονός. Η συμβολή όλων ήταν πολύτιμη για την επιβεβαίωση ή απόρριψη των ερευνητικών υποθέσεων και τη διεξαγωγή συμπερασμάτων. Η στατιστική ανάλυση των δεδομένων επιβεβαίωσε τις περισσότερες υποθέσεις και έδειξε ότι οι αντίστοιχες σχέσεις είναι στατιστικά σημαντικές. Με τη χρήση ενδιάμεσων μεταβλητών, που ενίοτε μετατράπηκαν και σε ανεξάρτητες για τη διευκόλυνση της ανάλυσης, αποδείχτηκε ότι η επιβολή των εργασιακών αναστολών επηρέασε σε σημαντικό βαθμό τις εργασιακές σχέσεις μεταξύ των απασχολουμένων στο χώρο της υγείας. Τα ευρήματα θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν για την καλύτερη διαχείριση και κατανόηση του ανθρωπίνου δυναμικού, αξιοποιώντας τα στοιχεία που φανέρωσε η υγειονομική κρίση αυτή τη διετία. Εκτός από τις αδυναμίες του ΕΣΥ που έγιναν πιο έντονες από ποτέ, κρίνεται απαραίτητη η εξατομικευμένη προσοχή στο ανθρώπινο δυναμικό που στελεχώνει τους οργανισμούς υγείας. Η σημασία της παροχής φροντίδας στους ασθενείς συχνά επισκιάζει ανάγκες των εργαζομένων όπως το αίσθημα της ασφάλειας, αναγνώρισης, ανθρώπινου ενδιαφέροντος που χρειάζεται να πλαισιώνουν ένα εργασιακό περιβάλλον. Τα παραπάνω σε συνδυασμό με την ανάγκη για εξέλιξη και δια βίου μάθηση, ομαλή συνεργασία και επικοινωνία τονώνουν την εργασιακή δέσμευση και εμπλοκή των εργαζομένων. Με αυτόν τον τρόπο, η βελτίωση της απόδοσης μπορεί να οδηγήσει σε ποιοτικότερες υπηρεσίες υγείας προς όφελος όλων.