Η διερεύνηση της αντίληψης της αυτοεκτίμησης των εκπαιδευτικών Α/θμιας εκπαίδευσης και η επίδραση αυτής στο στυλ διδασκαλίας τους

Abstract

Η σημασία της αυτοεκτίμησης του ατόμου τόσο σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο όσο και σε επαγγελματικό, αποτελεί αντικείμενο μελέτης τα τελευταία 40 περίπου χρόνια και έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον τον ερευνητών από πολλούς επιστημονικούς κλάδους. Άτομα με υψηλή αυτοεκτίμηση βιώνουν καλύτερη συναισθηματική, ψυχική και σωματική υγεία και έχουν καλύτερη κοινωνική και επαγγελματική ζωή. Οι εκπαιδευτικοί που έχουν υψηλή αυτοεκτίμηση, τείνουν να αντιλαμβάνονται καλύτερα τις ανάγκες των μαθητών τους και να προσαρμόζουν τις εκπαιδευτικές τους πρακτικές στις ανάγκες του μαθητή. Δεν είναι επιρρεπής στην κριτική και τείνουν να είναι περισσότερο αποτελεσματικοί. Επίσης, προσελκύουν το ενδιαφέρον των μαθητών περισσότερο ενώ ενεργοποιούν θετικά και την αυτοεκτίμηση των μαθητών. Αντίθετα εκπαιδευτικοί με χαμηλή αυτοεκτίμηση επηρεάζονται από την κριτική δεν προσαρμόζουν τις εκπαιδευτικές τους πρακτικές στις ανάγκες των μαθητών ενώ τείνουν να αξιολογούνται αρνητικά από τους μαθητές. Ένα από τα πλέον συζητημένα θέματα στην ψυχολογία της εκπαίδευσης είναι το διδακτικό στυλ. Το στυλ διδασκαλίας είναι αυτό που ορίζει έναν εκπαιδευτικό/εκπαιδευτή, τον καθορίζει και, σε τελική ανάλυση κατευθύνει την πορεία και τον τρόπο διδασκαλίας του, επιδρώντας στο ακροατήριο/μαθητές του, επηρεάζοντας την ικανότητά τους να μαθαίνουν. Στην εργασία αυτή θα χρησιμοποιήσουμε τα στυλ διδασκαλίας που εισήγαγε ο Grasha. Η έρευνα του Grasha βασίστηκε σε εκτενείς παρατηρήσεις, συνεντεύξεις και συζητήσεις που παρήγαγαν πέντε κατηγορίες στυλ διδασκαλίας: Εμπειρογνώμονας, Επίσημη Εξουσία, Προσωπικό Μοντέλο, Διευκολυντής/Διαμεσολαβητής και Ενθαρρυντικός. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση της αντίληψης της αυτοεκτίμησης των εκπαιδευτικών Α/θμιας εκπαίδευσης και η επίδραση αυτής στο στυλ διδασκαλίας τους Πραγματοποιήθηκε έρευνα σε 178 άτομα εκ των οποίων το 20,2% ήταν άνδρες και το 79,8% ήταν γυναίκες. Για τη μέτρηση της αυτοεκτίμησης χρησιμοποιήθηκε η Κλίμακα Rosenberg. Από την έρευνα αναδείχθηκε ότι οι εκπαιδευτικοί που συμμετείχαν στην έρευνα είχαν υψηλό ποσοστό αυτοεκτίμησης και αυτό ήταν ανεξάρτητο από δημογραφικούς παράγοντες (φύλο, ειδικότητα, οικογενειακή κατάσταση και σχέσεις εργασίας). Παρόμοια η επιλογή του διδακτικού στυλ των εκπαιδευτικών δε συσχετίζονταν με κανένα από τους δημογραφικούς παράγοντες. Και τέλος, μέσα από την εργασία αναδείχθηκε ότι υπάρχει συσχέτιση του σκορ αυτοεκτίμησης και των διδακτικών στυλ «Διευκολυντής» και «Επίσημη Εξουσία».