Η σχέση μεταξύ της οικονομικής μεγέθυνσης και της χρηματοοικονομικής ανάπτυξης

Abstract

Η εργασία αυτή διερευνά τις αλληλεπιδράσεις και πιο συγκεκριμένα την μακροχρόνια σχέση ισορροπίας και την κατεύθυνση της αιτιότητας ανάμεσα στην οικονομική και χρηματοοικονομική ανάπτυξη για την περίπτωση της Αμερικής, της Σιγκαπούρης και της Νότιας Κορέας. Στην χρονολογική έρευνα συνολοκλήρωσης που εφαρμόσαμε με τριμηνιαία στοιχεία τα οποία καλύπτουν το πρώτο τρίμηνο του 1979 έως το τελευταίο τρίμηνο του 2020, θεωρήσαμε το Πραγματικό Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (Α.Ε.Π) ως δείκτη οικονομικής ανάπτυξης και τις Εγχώριες Πιστώσεις προς τον Ιδιωτικό Τομέα από τις Τράπεζες (% Α.Ε.Π), τον δείκτης Μ2 (% Α.Ε.Π) και την Κεφαλαιοποίηση Αγοράς Εισαγόμενων Εγχώριων Εταιρειών (% Α.Ε.Π) ως δείκτες χρηματοοικονομικής ανάπτυξης. Για την επίτευξη του στόχου πραγματοποιήθηκαν δοκιμές μοναδιαίας ρίζας και έλεγχοι στασιμότητας για τα δεδομένα όλων των χρονικών σειρών στα επίπεδά αλλά και τις πρώτες διαφορές τους, εφαρμόστηκε η ανάλυση συνολοκλήρωσης του Johansen για να εξεταστεί εάν οι μεταβλητές συνολοκληρώνονται, κατασκευάστηκε ένα μοντέλο διόρθωσης σφαλμάτων (VECM) για να διερευνηθεί η μακροπρόθεσμη σχέση αιτιότητας μεταξύ της οικονομικής και της χρηματοπιστωτικής ανάπτυξης, εφαρμόστηκε ο έλεγχος αιτιότητας κατά Granger προκειμένου να βρεθεί η κατεύθυνση της βραχυχρόνιας αιτιότητας μεταξύ των εξεταζόμενων μεταβλητών του εκτιμώμενου μοντέλου και τέλος έγινε ανάλυση των συναρτήσεων αιφνίδιων αντιδράσεων και παρουσίαση των αντίστοιχων διαγραμμάτων. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι υπάρχει μια μακροχρόνια σχέση ισορροπίας ανάμεσα στις μεταβλητές για την περίπτωση της Αμερικής και της Σιγκαπούρης και δυο μακροχρόνιες σχέσεις ισορροπίας για την περίπτωση της Νότιας Κορέας. Επίσης υπάρχει μια μονόδρομη μακροχρόνια σχέση αιτιότητας από την χρηματοοικονομική προς την οικονομική ανάπτυξη στην περίπτωση της Νότιας Κορέας και καμία στις περιπτώσεις της Αμερικής και της Σιγκαπούρης. Για την βραχυχρόνια περίοδο αιτιώδεις επιδράσεις εντοπίστηκαν σε όλες τις περιπτώσεις, ενώ η ανάλυση αιφνίδιων αντιδράσεων στα υποδείγματα VECM έδειξε ότι μια αναμενόμενη διαταραχή σε κάθε δείκτη διαχέεται αυτόματα και στους υπόλοιπους με την ένταση ωστόσο να ποικίλει.