Επιχείρηση Nickel Grass: η πολιτική του Richard Nixon και ο πόλεμος του Γιόμ Κιπούρ

Abstract

O Πόλεμος του Γιομ Κιπούρ ή αλλιώς Δ’ Αραβοϊσραηλινός Πόλεμος, έλαβε χώρα τον Οκτώβριο του 1973 και υπήρξε ο τελευταίος σε μία σειρά αραβοϊσραηλινών πολέμων, αν εξαιρεθούν οι εισβολές στο Λίβανο (το 1982 και το 2006) καθώς και οι εισβολές στα παλαιστινιακά εδάφη στη Λωρίδα της Γάζας (το 2008 και το 2014). Οι τρεις πόλεμοι που προηγήθηκαν, μόλις συστάθηκε το ισραηλινό κράτος το 1948, η κρίση στο κανάλι του Σουέζ το 1956 και ο «πόλεμος των έξι ημερών» το 1967 δημιούργησαν ένα εκρηκτικό κλίμα στην περιφέρεια της Μέσης Ανατολής η οποία πέρασε από το παρασκήνιο στο προσκήνιο των διεθνών σχέσεων κατά τη διάρκεια ολόκληρου σχεδόν του Ψυχρού Πολέμου. Από το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και μετέπειτα, οι Η.Π.Α υπήρξαν ρυθμιστικός παράγοντας στη διεθνή σκηνή και διαδραμάτισαν το δικό τους ξεχωριστό ρόλο στην Μέση Ανατολή. Κυρίως ήταν από τις πρώτες χώρες που αναγνώρισαν το ανεξάρτητο κράτος του Ισραήλ το 1948. Η παρούσα εργασία εξετάζει κριτικά την αμερικανική στρατιωτική εμπλοκή στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ το 1973. Απαντώντας στα αιτήματα της Ισραηλινής κυβέρνησης για στρατιωτική ενίσχυση, ο Πρόεδρος Richard Nixon διέταξε την πολεμική αεροπορία των Η.Π.Α να ξεκινήσει τη μεταφορά στρατιωτικού εξοπλισμού, όπλων, αεροσκαφών ακόμα και αρμάτων με σκοπό την υποστήριξη του Ισραήλ. Ο Nixon και ο υπουργός εξωτερικών του Henry Kissinger εξυπηρετούσαν πολλαπλούς στόχους βοηθώντας τους Ισραηλινούς στο πόλεμο του Γιομ Κιπούρ. Αρχικά επιθυμούσαν το Ισραήλ να κερδίσει τον πόλεμο διότι θεωρούσαν πως με τη νίκη αυτή θα ανοιγόταν ο δρόμος για επίσημες ειρηνευτικές συνομιλίες. Από το 1948, οι Ισραηλινοί και οι Άραβες δεν είχαν συνυπογράψει καμία επίσημη συνθήκη ειρήνης και οι σχέσεις τους παρέμεναν τεταμένες. Οι Η.Π.Α αποσκοπούσαν πρωτίστως στο να φέρουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τα Αραβικά Κράτη, μετά τη λήξη του πολέμου, όπου θα μπορούσαν από θέση ισχύος να καταλήξουν σε μια ευνοϊκή για τους συμμάχους τους λύση. Δευτερευόντως μόνο η στρατιωτική υποστήριξη του Ισραήλ στόχευε στο να αποφευχθεί μία ακόμα ήττα συμμάχων των Η.Π.Α από σοβιετικά υποστηριζόμενες δυνάμεις κάτι το οποίο θα ήταν πολιτικά καταστροφικό για την κυβέρνηση Nixon. Τελικά οι Η.Π.Α επιθυμούσαν το Ισραήλ να κερδίσει τον πόλεμο διότι αντίθετο αποτέλεσμα θα σήμαινε αύξηση της σοβιετικής επιρροής στη Μέση Ανατολή.