Η τριμερής σχέση «Θεραπευτή-Μουσικής-Παιδιού» στη μουσικοθεραπεία: μελέτη περίπτωσης παιδιού με υποτονία και ψυχοκινητική καθυστέρηση.

Abstract

Η υποτονία και η ψυχοκινητική καθυστέρηση σχετίζονται με την αδράνεια του οργανισμού προς την φυσική εξέλιξη του ανθρώπου. Εμφανίζονται κυρίως κατά τη βρεφική και παιδική ηλικία δυσχεραίνοντας τη σωματική και ψυχική εξέλιξη του ανθρώπου. Βάση και των δύο αποτελεί το κεντρικό νευρικό σύστημα, επηρεάζοντάς τον ως όλον. Μέσα από τη μουσικοθεραπεία ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να συνδεθεί με το εσωτερικό παιδί και τις βαθύτερες επιθυμίες του. Η μουσικοθεραπεία ως τριμελής οικογένεια προσφέρει το πλαίσιο ώστε να μπορέσει να εκφραστεί όπως επιθυμεί, οδηγώντας τον σταδιακά προς την αυτοπραγμάτωση. Στην παρούσα μελέτη διερευνάται μέσω της ποιοτικής μελέτης περίπτωσης, πώς ένα παιδί με υποτονία και ψυχοκινητική καθυστέρηση μπορεί να αναπτύξει την εκφραστικότητά του καθώς έρχεται σε επαφή με το βαθύτερο εαυτό, μέσα από την τριμερή σχέση «Θεραπευτής-Μουσική-Παιδί». Προκύπτει έτσι από τις συνεδρίες μουσικοθεραπείας ουμανιστικής προσέγγισης καθώς και τη χρήση του μουσικού κλινικού αυτοσχεδιασμού, η σημασία της τριμερούς σχέσης στη μουσικοθεραπεία. Η σπουδαιότητά της διαφαίνεται από τη σύνδεση με το βαθύτερο εαυτό και την ανάπτυξη της εκφραστικότητας. Ιδιαίτερη συμβολή στην όλη διαδικασία κατέχει η χρήση εποπτείας και ψυχοθεραπείας για τη διατήρηση της αντικειμενικότητας και τη διασφάλιση του κλινικού έργου.