Σονάτα για βιολοντσέλο και πιάνο σε σολ ελάσσονα, op. 19 του Sergei Vasilyevich Rachmaninoff: ιστορική επισκόπηση, συνθετικό έργο, μορφολογική και υφολογική ανάλυση

Abstract

Ο Sergei Rachmaninoff αποτελεί μία από τις πιο σπουδαίες και ενδιαφέρουσες προσωπικότητες στον κόσμο της έντεχνης - λόγιας μουσικής. Αυτό που τον ξεχωρίζει είναι ότι γεννήθηκε ανάμεσα σε δύο αντιθετικούς κόσμους, στον απόηχο του ρομαντισμού και τη γέννηση του μοντερνισμού. Μέσα από τις σπουδές του ήρθε σε επαφή με το μουσικό ανθολόγιο του ρομαντισμού, γεγονός που επηρέασε τη μουσική του γλώσσα, δίνοντάς του τον τίτλο του τελευταίου εκπροσώπου του Ρωσικού ύστερου ρομαντισμού. Η παρούσα εργασία εστιάζει στη σονάτα του για βιολοντσέλο και πιάνο, op. 19, το μοναδικό μεγάλης κλίμακας έργο που έγραψε ο Rachmaninoff για πιάνο και άλλο όργανο. Στο πρώτο κεφάλαιο γίνεται μία ιστορική επισκόπηση και αναφέρονται οι συνθετικές τάσεις που κυριαρχούσαν στην Ευρώπη την εποχή του συνθέτη. Κατόπιν, παρουσιάζονται βιογραφικά στοιχεία του συνθέτη, όπως η οικογενειακή του κατάσταση, τα μαθητικά του χρόνια στην Αγία Πετρούπολη και τη Μόσχα, οι καθηγητές που τον επηρέασαν και το συνθετικό του έργο. Η συνθετική του δημιουργία χωρίζεται σε τρεις περιόδους, ξεκινώντας από τα μαθητικά του χρόνια, συνεχίζοντας στην περίοδο που πραγματοποιεί ταξίδια σε Δρέσδη, Μόσχα και Ιβανόφκα, και ολοκληρώνεται με την τρίτη περίοδο κατά την οποία, εξαιτίας των πολιτικών εξελίξεων, ο συνθέτης αναγκάζεται να εγκαταλείψει την πατρίδα του για την Αμερική. Ενδεικτικά, αναφέρονται τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα του από κάθε συνθετικό είδος. Το δεύτερο κεφάλαιο ξεκινά με τη μετάβαση του ρόλου του βιολοντσέλου από το Μπαρόκ στον Κλασικισμό και την εξέλιξή του στη μουσική δωματίου κατά τον 19ο αιώνα. Η εργασία ολοκληρώνεται με μορφολογική και υφολογική ανάλυση του έργου.