Συνοπτική ανάλυση ύφους και τεχνικών εκτέλεσης για σαξόφωνο σε έργα των: Desenclos, Muczynski, Θέμελη, Κωνσταντινίδη, Iravani.

Abstract

Η συγκεκριμένη εργασία αφορά την ιστορική και ερμηνευτική ανάλυση 5 βασικών έργων του σαξοφώνου. Τα συγκεκριμένα έργα αν και έχουν γραφτεί ως επί το πλείστο το προηγούμενο αιώνα, έχουν ρομαντικά στοιχεία και καταβολές του 19ου αιώνα. Η επιλογή των έργων που αναλύονται δεν είναι τυχαία. Το έργο του Γάλλου συνθέτη Alfred Desenclos αποτελεί μια γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ της προπολεμικής περιόδου με εμφανή ρομαντικά και ιμπρεσιονιστικά στοιχεία σε μια νέα για εκείνη την εποχή φόρμα με νέα δεδομένα και στοιχεία. Το έργο του Ρώσου συνθέτη Robert Muczynski αντανακλά όλο τον πολιτισμικό αναβρασμό της εποχής που γράφτηκε καθώς υπήρξε βαθειά επηρεασμένος από τον Ρωσικό μοντερνισμό χωρίς όμως να πατήσει εξόφθαλμα σε αυτό. Με άλλα λόγια, τέθηκαν οι βάσεις για να αναπτύξει το δικό του ιδίωμα που με βεβαιότητα ακουμπά στο νεοκλασσικισμό. Δεν θα μπορούσε να παραληφθεί η προσφορά των Ελλήνων συνθετών στην συνολική εργογραφία του οργάνου. Ο Ντίνος Κωνσταντινίδης, βαθιά επηρεασμένος από τη μουσική του 19ου αιώνα, αυτοπροσδοιορίστηκε και ετεροπροσδοιορίστηκε ως ρομαντικός συνθέτης, αντανακλώντας αυτή την αίσθηση στα έργα του, με βαθειά επιρροή από τη πρώτη σχολή της Βιέννης και τους συμφωνιστές του ύστερου Ρομαντισμού. Από την άλλη πλευρά ο Δημήτρης Θέμελης, ανάγει τη λυρικότητα σε ένα νέο επίπεδο, με προσωπικά χαρακτηριστικά που αναδεικνύουν τη χρωματική κλίμακα. Τέλος, η συνθέτρια Niloufar Iravani αποδεικνύει πως η εργογραφία του σαξοφώνου δεν αποτελεί αποκλειστικό αγαθό της αντρικής αριστείας αλλά με το έργο της αναδεικνύει όλες τις δυνατότητες του.