Οι στάσεις των μαθητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, χωρίς αναπηρία, ως προς την συμπερίληψη των συνομηλίκων τους με νοητική αναπηρία

Abstract

Στην παρούσα διπλωματική εργασία διερευνώνται οι στάσεις μαθητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, χωρίς αναπηρία, απέναντι στην συμπερίληψη των συμμαθητών τους με Νοητική Αναπηρία. Στο θεωρητικό κομμάτι της εργασίας γίνεται μια εκτενής αναφορά των όρων Νοητική Αναπηρία, Συμπερίληψη και Στάσεις. Συγκεκριμένα, παρουσιάζεται ο ορισμός της Νοητικής Αναπηρίας και οι προσπάθειες προσδιορισμού και κατανόησης του μέσα στα χρόνια. Επιπλέον, αναλύεται η έννοια της συμπερίληψης, η οποία ερμηνεύτηκε με πληθώρα ορισμών, κι επίσης γίνεται αναφορά στα οφέλη και τους περιορισμούς, που συνοδεύουν την εκπαιδευτική συμπερίληψη των παιδιών με αναπηρία στα τυπικά σχολεία. Τέλος, αναλύονται οι στάσεις που αναπτύσσουν οι μαθητές, χωρίς αναπηρία, προς την συμπερίληψη των συμμαθητών τους με και χωρίς Νοητική Αναπηρία, και δίνεται έμφαση στους παράγοντες που συμβάλλουν στην διαμόρφωση των στάσεων, μέσα από έρευνες που στηρίζουν την ύπαρξη τους. Στο δεύτερο κομμάτι της εργασίας, για την αναζήτηση των στάσεων που κρατούν οι μαθητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, χρησιμοποιήθηκαν δυο ερωτηματολόγια. Το πρώτο είναι των Rosenbaum et al. (1986), το ερωτηματολόγιο Chedoke- Mcmaster Attitude Towards Children with Handicaps Scale (CATCH), για την μέτρηση των στάσεων των μαθητών. Το δεύτερο ερωτηματολόγιο είναι το Behavioral Intention Scale (BIS), το οποίο αφορά την πρόθεση αλληλεπίδρασης με συνομήλικους με ΝΑ, του Siperstein et al. (2007). Στην έρευνα συμμετείχαν 122 παιδιά Γυμνασίου και Λυκείου. Από αποτελέσματα της παρούσας ερευνητικής εργασίας φάνηκε ότι τα παιδιά κρατούν θετική στάση προς την συμπερίληψη των συμμαθητών τους με Νοητική Αναπηρία και στις τρείς διαστάσεις (γνωστική, συναισθηματική, συμπεριφορική) των στάσεων και πρόθεση συμπεριφοράς εντός κι εκτός του σχολείου. Στατιστικά σημαντική διαφορά προέκυψε στο παράγοντα φύλο, όπου τα κορίτσια φάνηκε να έχουν θετικότερες στάσεις σε σχέση με τα αγόρια. Και στον παράγοντα ηλικία, φάνηκε πως τα παιδιά του Λυκείου είχαν υψηλότερα ποσοστά στην συμπεριφορική διάσταση. Τέλος υπήρξε συσχέτιση μεταξύ των στάσεων και της πρόθεσης συμπεριφοράς εντός κι εκτός του σχολείου.