Σύγκριση παιδιών και εφήβων με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής - Υπερκινητικότητας και συνομηλίκων τους με Ήπια Νοητική Αναπηρία ως προς τις κοινωνικές δεξιότητες: μία βιβλιογραφική ανασκόπηση επιπτώσεων, αξιολογήσεων και παρεμβατικών προγραμμάτων

Abstract

Οι σύνθετες κοινωνικές δεξιότητες που είναι απαραίτητες για σίγουρη, ανταποκρινόμενη και αμοιβαία επωφελή αλληλεπίδραση με άλλους ανθρώπους είναι σίγουρα από τις πιο σημαντικές δεξιότητες που πρέπει να μάθει ένα παιδί. Η κοινωνική διευκόλυνση ενός ατόμου έχει βαθιές επιπτώσεις για σχεδόν κάθε πτυχή της ζωής - τόσο στην παιδική ηλικία όσο και στην ενήλικη ζωή. Η έλλειψη κοινωνικών δεξιοτήτων μπορεί να οδηγήσει άμεσα σε προβλήματα στις διαπροσωπικές σχέσεις ή μπορεί να επηρεάσει έμμεσα τη βέλτιστη λειτουργία σε σχολικές, επαγγελματικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες. Αυτό επηρεάζει ακόμη περισσότερο τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες και διαφορετικό πολιτισμικό επίπεδο, καθώς παρεκκλίνουν, λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους, από τους συμμαθητές τους με τυπική ανάπτυξη στην ακαδημαϊκή τους πρόοδο αλλά και στην κοινωνικοποίησή τους. Οι ομάδες που εξετάζονται ως προς τις κοινωνικές τους δεξιότητες είναι παιδιά και έφηβοι με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητα, με Ήπια Νοητική Υστέρηση και διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο. Τα ελλείμματα που παρουσιάζουν χρήζουν θεραπευτικής παρέμβασης με σκοπό την ανάπτυξη των κοινωνικών δεξιοτήτων τους και ως επόμενο την ένταξή τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Οι κοινωνικές δεξιότητες είναι χρήσιμες, καθώς τα παιδιά σε καθημερινή βάση αλληλεπιδρούν τόσο με συνομηλίκους όσο και με ενήλικες. Λόγω των χαρακτηριστικών της κάθε ομάδας που εξετάζεται στην εργασία - όπως η επιθετικότητα και η παρορμητικότητα – οι συνομήλικοι τυπικής ανάπτυξης αποστασιοποιούν αυτά τα παιδιά, με αποτέλεσμα να μην συνάπτουν εύκολα κοινωνικές σχέσεις.