Διαχείριση της οικογενειακής κρίσης και αυτοεκτίμηση γονέων με παιδιά με αναπηρία: μια διερευνητική μελέτη

Abstract

Η απόκτηση ενός παιδιού με αναπηρία μπορεί να έχει ισχυρό αντίκτυπο στην οικογένεια. Οι γονείς παιδιών με αναπηρία αναφέρουν περισσότερα προβλήματα ψυχικής υγείας και χαμηλότερα επίπεδα αυτοεκτίμησης σε σύγκριση με γονείς παιδιών με τυπική ανάπτυξη. Οι στρατηγικές διαχείρισης της οικογενειακής κρίσης μπορεί να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο όταν οι γονείς πρέπει να ξεπεράσουν στρεσογόνες καταστάσεις κατά την ανάπτυξη του παιδιού. Η παρούσα ερευνητική μελέτη εξέτασε τις στρατηγικές διαχείρισης της οικογενειακής κρίσης και τα επίπεδα αυτοεκτίμησης 201 γονέων με παιδιά με αναπηρία. Μέσω σταθμισμένων ερωτηματολογίων συλλέχθηκε το υλικό από τους γονείς και αναλύθηκε στατιστικά. Οι στατιστικές αναλύσεις έδειξαν ότι η στρατηγική διαχείρισης της οικογενειακής κρίσης, που χρησιμοποιούν περισσότερο οι γονείς είναι ο επαναπροσδιορισμός των γεγονότων ως διαχειρίσιμα ακολουθούμενος από την αναζήτηση κοινωνικής υποστήριξης, ενώ βρέθηκε πως η στρατηγική της πνευματικής αναζήτησης χρησιμοποιείται λιγότερο από όλες. Παράλληλα βρέθηκε πως παρότι η στρατηγική αυτή χρησιμοποιείται λιγότερο από τις υπόλοιπες είναι μια στρατηγική που χρησιμοποιούν περισσότερο οι μητέρες από ότι οι πατέρες με παιδιά με αναπηρία. Επιπλέον, βρέθηκε πως τα επίπεδα της αυτοεκτίμησης των γονέων με παιδιά με αναπηρία είναι χαμηλά. Τα αποτελέσματα έδειξαν σημαντική συσχέτιση μεταξύ της διαχείρισης της οικογενειακής κρίσης και των παραγόντων αυτής με τα επίπεδα αυτοεκτίμησης των γονέων. Πέρα από τις συσχετίσεις που πραγματοποιήθηκαν έγιναν και ορισμένοι έλεγχοι για να εξεταστεί αν υπάρχουν σχέσεις μεταξύ των παραγόντων της διαχείρισης οικογενειακής κρίση και των επιπέδων αυτοεκτίμησης με τις δημογραφικές μεταβλητές. Από τις δέκα δημογραφικές μεταβλητές μόνο στην μεταβλητή οικογενειακή κατάσταση φάνηκε να μην υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά. Συζητούνται οι περιορισμοί, οι επιπτώσεις της μελέτης και δίνονται προτάσεις για μελλοντικές έρευνες.