Ανδρική επιθυμία και βαλκάνιες γυναίκες: οι χώροι σεξουαλικής διασκέδασης τη δεκαετία του 1990

Abstract

Οι μετατοπίσεις από την κονσομασιόν στη βίζιτα, από τα σκυλάδικα στα στριπτιτζάδικα, από την επιθυμία ιθαγενών σωμάτων στις σεξουαλικές συναντήσεις με εξωτικές γυναίκες από τη Νοτιοανατολική και Ανατολική Ευρώπη αποτελούν την αφετηρία από την οποία εκκινεί η εξής εργασία. Εισάγοντας μια ιστορικο-ανθρωπολογική προοπτική προσπάθησα να εντοπίσω τις διαδικασίες διαμόρφωσης των χώρων, των πρακτικών και των σωμάτων που σχηματίζουν το πεδίο της σεξουαλικής διασκέδασης στην περιοχή της Κοζάνης μέσα στο διάστημα περίπου είκοσι χρόνων: από τις αρχές της Μεταπολίτευσης έως και τα τέλη της δεκαετίας του 1990. Για τη διεξαγωγή της έρευνας χρησιμοποιήθηκε ετερόκλητο υλικό: προφορικές μαρτυρίες, άρθρα εφημερίδων, λογοτεχνικά κείμενα, κινηματογραφικές ταινίες και η λιγοστή διαθέσιμη ιστορική και ανθρωπολογική βιβλιογραφία. Η γενεαλογική απόπειρα αποσαφήνισης και ερμηνείας των λόγων και των πρακτικών γύρω από τη σεξουαλική διασκέδαση ξεκινά από τα τέλη του 19ου αιώνα και καταλήγει στη δεκαετία του 1990. Χρησιμοποιώντας και αναλύοντας το ευρύτερο ιστορικό υπόβαθρο της ελληνικής επικρατείας προσπαθώ να ανιχνεύσω παράλληλα τη διαμόρφωση των συγκεκριμένων χώρων στην έως τώρα αχαρτογράφητη πόλη της Κοζάνης, οι οποίοι πολλαπλασιάστηκαν από το 1980 και εφεξής. Στη συνέχεια στρέφοντας το βλέμμα στις προφορικές μαρτυρίες για την εξεταζόμενη περίοδο περιγράφω τη διαδικασία διαμόρφωσης των χώρων υπό το πρίσμα της πείνας ως μετωνυμία της ανδρικής επιθυμίας για οικονομική και ερωτική ανέλιξη, η οποία στη δεκαετία του 1990 με τη μορφή της επιθυμίας των εξωτικοποιημένων σωμάτων μεταναστριών συνομιλεί με την ιδεολογία της εθνικής ηγεμονίας στην περιοχή των Βαλκανίων ως μια επιτέλεση δυτικής ανωτερότητας.