Η εξωτερική πολιτική και διπλωματία των Νεότουρκων από το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων μέχρι και το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου

Abstract

Στόχος της παρούσας εργασίας είναι να διερευνήσει και να μελετήσει την εξωτερική πολιτική των Νεότουρκων από το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων έως και τις αρχές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Πρόκειται για μία περίοδο η οποία χαρακτηρίζεται από ιστορικές και πολιτικές αλλαγές, αφού σημειώνεται η ανάδυση των εθνών-κρατών στην περιοχή της Βαλκανικής Χερσονήσου, γεγονός που οδήγησε σταδιακά την αυτοκρατορία προς την κατάρρευση. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν αυτά τα νέα δεδομένα για την Οθωμανική Αυτοκρατορία, η εργασία εστιάζει στις Συνθήκες Ανταλλαγής Πληθυσμών που υπέγραψε με τη Βουλγαρία και την Ελλάδα, καθώς και στις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και τις Μεγάλες Δυνάμεις. Η διεθνής κρίση που σημειώθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα επηρέασε τις πολιτικές της οθωμανικής κυβέρνησης, αφού η σύγκρουση μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων άλλαξε το διεθνές σκηνικό, με την Οθωμανική Αυτοκρατορία να έρχεται αντιμέτωπη με τις ιμπεριαλιστικές τάσεις της Αγγλίας και της Γερμανίας αλλά και με τα επεκτατικά σχέδια της Ρωσίας. Μέσα από την παρουσίαση των σχέσεων της Αυτοκρατορίας με τα υπόλοιπα κράτη αλλά και της πολιτικής που ακολούθησε με αυτά αναδεικνύεται μία νέα ιστορικό – πολιτική συνθήκη, που οδήγησε στην πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και στην “γέννηση” του Τούρκικου έθνους.