Οι αγχώδεις διαταραχές και η συχνότητα αρνητικών σκέψεων: μια συγκριτική μελέτη σε παιδιά με και χωρίς ειδικές μαθησιακές δυσκολίες.

Abstract

Το 5% έως 15% της σχολικής κοινότητας αντιμετωπίζει κάποια Ειδική Μαθησιακή Δυσκολία (ΑΡΑ,2013). Οι Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες (Ε.Μ.Δ) συχνά συνοδεύονται από αρνητικές σκέψεις αυτοαξιολόγησης, ελλείμματα στις κοινωνικές συναναστροφές αλλά και ψυχικά και συναισθηματικά προβλήματα, τα οποία εμποδίζουν την ομαλή ένταξη κι ανάπτυξη των παιδιών που έχουν διαγνωστεί με αυτές. Η εν λόγω έρευνα αποπειράται να διερευνήσει την συσχέτιση των αρνητικών σκέψεων αυτοαξιολόγησης και των αγχωδών διαταραχών με τις Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες στο ελληνικό σχολείο, σε μια προσπάθεια να προσαρμοστεί κατάλληλα και η παρέμβαση που δέχονται οι μαθητές στο σχολικό περιβάλλον, διότι παρατηρείται ένα κενό στις έρευνες που αφορούν τη μελέτη του συγκεκριμένου ζητήματος. Το δείγμα αποτελούνταν συνολικά από 60 παιδιά ηλικίας 10, 11 και 12 ετών και έναν γονέα από το κάθε παιδί. Το δείγμα διαχωρίστηκε σε δύο ίσες ομάδες των 30 ατόμων, δηλαδή σε παιδιά με Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες, και σε παιδιά τυπικής ανάπτυξης, που αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου. Για την αξιολόγηση τους χορηγήθηκαν δύο, προσαρμοσμένα στα Ελληνικά δεδομένα εργαλεία, στα παιδιά, κι ένα ερωτηματολόγιο που προοριζόταν για τους γονείς τους.. Η Ελληνική εκδοχή του εργαλείου Children’s Automatic Thoughts Scale (CATS) που αξιολογεί της αρνητικές σκέψεις εσωτερίκευσης κι εξωτερίκευσης των παιδιών, και η ελληνική προσαρμογή του ερωτηματολογίου αυτοαναφοράς Spence Children’s Anxiety Scale (SCAS-CH), που αξιολογεί τις αγχώδεις διαταραχές συμπληρώθηκε από τα παιδιά. Οι γονείς κλήθηκαν να απαντήσουν το αντίστοιχο ερωτηματολόγιο παρατήρησης συμπτωμάτων Spence Children’s Anxiety Scale-Parents Edition (SCAS-P). Κατόπιν της ανάλυσης των δεδομένων προέκυψε πως τα παιδιά με Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες παρουσιάζουν μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης αρνητικών σκέψεων που πιθανότατα οδηγεί στην εμφάνιση συμπτωμάτων αγχωδών διαταραχών, συγκριτικά με τους τυπικής ανάπτυξης συνομήλικους τους. Συνάμα, παρατηρήθηκε πως οι γονείς σε γενικές γραμμές ήταν σε θέση να γνωρίζουν τη σφοδρότητα ή την συχνότητα εμφάνισης αυτών των συμπτωμάτων στα παιδιά τους. Συμπερασματικά, η συχνότητα εμφάνισης αρνητικών σκέψεων και συμπτωμάτων που αφορούν τις αγχώδεις διαταραχές επηρεάζονται από την κατηγορία του μαθητή, δηλαδή εάν είναι μαθητές τυπικής ανάπτυξης ή αν παρουσιάζουν Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες αλλά όχι από το φύλο και την ηλικία τους. Τέλος, οι γονείς τείνουν να αναγνωρίζουν επιτυχώς την ύπαρξη αυτών των συμπτωμάτων στα παιδιά τους.