Παγκοσμιοποίηση: μορφές- αιτία, η επίδραση της στις πολιτιστικές ταυτότητες, πολιτισμός & βιώσιμη ανάπτυξη.

Abstract

Θέμα της παρούσας Διπλωματικής εργασίας είναι οι μορφές, τα αίτια της παγκοσμιοποίησης και η επίδραση της στις πολιτιστικές ταυτότητες καθώς επίσης και η σύνδεση του πολιτισμού με τη βιώσιμη ανάπτυξη. Στόχος της εργασίας είναι η πολύπλευρη μελέτη-προσέγγιση του εξεταζόμενου θέματος, με βιβλιογραφικές επισκοπήσεις. Αρχικά, διεξάγεται μελέτη για την ιστορική αναδρομή της παγκοσμιοποίησης και προσδιορίζονται χρονολογικά τα κομβικά σημεία που συνέβαλαν στο ξεκίνημα και την πορεία της παγκοσμιοποίησης σε διεθνές επίπεδο. Εν συνεχεία, θα δοθούν ορισμοί της παγκοσμιοποίησης, καθώς προσεγγίζεται η εξέλιξη της ιδεολογίας και αναλύονται κάποιες από τις βασικές μορφές της, τα αίτια και οι συνέπειες ανάπτυξης της. Παράλληλα, θα παρουσιαστούν οι θέσεις σύγχρονων μελετητών για τη θετική και αρνητική επιρροή της. Ακολούθως, αξίζει να επισημανθούν, τα ιδιαιτέρα χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν τα έθνη μεταξύ τους και παράλληλα τα κάνουν μοναδικά καθώς και οι έννοιες της ταυτότητας και διαφορετικότητας θα αναλυθούν εκτενώς στα πλαίσια επίδρασης της παγκοσμιοποίησης. Επιπροσθέτως, θα εξεταστεί ο βαθμός στον οποίο επηρεάζονται οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ειδικότερα, στον πολιτιστικό τομέα εγκολπώνονται όλα τα στοιχεία εκείνα όπως η γλώσσα, η θρησκεία, τα ήθη, τα έθιμα, οι παραδόσεις, καθώς και οι πολιτιστικές δραστηριότητες που συνιστούν ένα πολιτισμό. Επομένως, θα αναλυθεί το κατά πόσο είναι εφικτό να διατηρηθούν, να αλλοιωθούν ή να ενισχυθούν όλα τα παραπάνω υπό τις νέες και συνεχώς μεταβαλλόμενες συνθήκες. Ο σύγχρονος κόσμος πρέπει να προσαρμοστεί στο νέο πλαίσιο που καθορίζει η παγκοσμιοποίηση. Οι μεταβολές δημιουργούν νέες συνθήκες μέσα από τις οποίες ενισχύεται ο ρόλος του πολιτισμού στην πολιτική ατζέντα των χωρών μέσω των αναπτυξιακών προγραμμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο εσωτερικό των κρατών. Ο πολιτισμός θεωρείται ο τέταρτος πυλώνας της βιωσιμότητας. Με αποτέλεσμα, η πολιτισμική ανάπτυξη να αποτελεί μια από τις προτεραιότητες της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς ενεργεί συμπληρωματικά στην οικονομία κάθε ευρωπαϊκής χώρας. Ο πολιτισμός ως αξιοποιήσιμη πλουτοπαραγωγική πηγή διαθέτει μοντέλα και εργαλεία για να εκπονηθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ένα σχέδιο ανάπτυξης. Ως επί το πλείστον, “οικονομικοποιείται” και διαμορφώνεται σε αντικείμενο από κάτω προς τα πάνω στρατηγικών τοπικής ανάπτυξης. Τέλος, το εγχείρημα της σύγκρισης ανάμεσα στην Ευρώπη και τον Καναδά τοποθετείται για να καταδείξει το αν προωθείται συντονισμένα η ένταξη του πολιτισμού στον τοπικό αναπτυξιακό σχεδιασμό της βιώσιμης ανάπτυξης. Ως εκ τούτου, η δημιουργία των νέων αναγκών και προτεραιοτήτων οδηγεί σε μεταβολές στην οργάνωση και τον χαρακτήρα της πολιτικής τα οποία έχουν ισχυρό αντίκτυπο στον πολιτισμό.