Οι εργασιακές συγκρούσεις και το εργασιακό στρες ως παράγοντας διαμόρφωσης των κανόνων του εργατικού δικαίου

Abstract

Μέσα σε μια επιχείρηση δεν είναι άνευ ετέρου αρνητικές οι συγκρούσεις μέτριου βαθμού, οι οποίες αντιθέτως, μπορεί να συμβάλουν στην αύξηση της επίδοσης της επιχείρησης. Όταν όμως το επίπεδο των συγκρούσεων υπερβαίνει το μέτριο και μετατρέπεται σε υψηλό, αυτές φθείρουν τόσο τον εργαζόμενο σε ατομικό επίπεδο, όσο και τις ίδιες τις επιχειρήσεις σε οργανωσιακό επίπεδο, με κίνδυνο η επίδοση της επιχείρησης να κινδυνεύει να γίνει μη αποδοτική.Το εργατικό δίκαιο με τους κανόνες του, αποβλέπει στην προστασία του εργαζομένου από διακρίσεις και στον σεβασμό της προσωπικότητάς του και επιβάλει την ίση μεταχείριση των εργαζομένων. Τίθεται όμως το ερώτημα, κατά πόσο οι κανόνες αυτοί εφαρμόζονται και προστατεύουν τον εργαζόμενο και τον ίδιο τον οργανισμό στην πράξη, ώστε να εξαλείφεται ή να διατηρείται σε αποδεκτό επίπεδο έντασης η σύγκρουση και το εργασιακό στρες.Η παρούσα διπλωματική εξετάζει, αν το εργατικό δίκαιο προβλέπει με τους κανόνες του τη διαχείριση εργασιακών συγκρούσεων και εργασιακού στρες, αν μεριμνά επαρκώς με τους κανόνες του ώστε οι εργασιακές συγκρούσεις και το εργασιακό στρες να μην υπάρχουν μέσα σε έναν οργανισμό ή να εξαλείφονται, και αν, οι κανόνες του εργατικού δικαίου εφαρμόζονται κατά τρόπο ώστε, οι εργασιακές συγκρούσεις και το εργασιακό στρες είτε να εξαλειφθούν είτε να έχουν θετικό αντίκτυπο και να δίνουν κίνητρο για μεγαλύτερη παραγωγικότητα και καινοτομία στους εργαζομένους και, συνακόλουθα, οι επιχειρήσεις να είναι πιο κερδοφόρες και οι εργαζόμενοι εργασιακά ικανοποιημένοι.