Καταλογογράφηση έργων Τζάζ στάνταρντ της περιόδου 1910 - 1980

Abstract

Η παρούσα πτυχιακή εργασία αποτελεί μια προσπάθεια καταγραφής έργων τζαζ μουσικής, από το παγκόσμιο ρεπερτόριο, που θεωρούνται ως στάνταρτ. Ως στάνταρτ στην τζαζ, ορίζονται οι μουσικές συνθέσεις που είναι δημοφιλείς και διαδεδομένες μεταξύ των καλλιτεχνών της τζαζ, αποτελούν σημαντικό μέρος του μουσικού τους ρεπερτορίου καθώς εκτελούνται και ηχογραφούνται με μεγάλη συχνότητα και συμπεριλαμβάνονται σε εκδόσεις που ονομάζονται Fake Books. Μια ευρέως χρησιμοποιούμενη μελωδία μπορεί να θεωρηθεί στάνταρτ, μόνο εάν χρησιμοποιείται συχνά μεταξύ μουσικών της τζαζ, οι οποίοι κάνοντας χρήση της βασικής αρμονικής δομής του έργου, δημιουργούν, με ιδιαίτερη αυτοσχεδιαστική ικανότητα, “ένα έργο μέσα στο έργο” έτσι ώστε, το μουσικό αποτέλεσμα να χαρακτηρίζει πλέον τον αυτοσχεδιαστή. Καθώς η τζαζ μουσική εξελίσσεται στο πέρασμα των χρόνων, το κάθε έργο από αυτά που θεωρούνται ως στάνταρτ, έχει την ικανότητα να συμπεριλαμβάνεται και να μετέχει σε όλα τα διαφορετικά στυλ της τζαζ. Δεν υπάρχει οριστική λίστα των στάνταρτ της τζαζ και αυτό σημαίνει ότι, η λίστα των τραγουδιών που θεωρούνται στάνταρτ αλλάζει με την πάροδο του χρόνου. Όλα τα έργα που θεωρούνται στάνταρτ, δεν γράφτηκαν από συνθέτες τζαζ καθώς, πολλά από αυτά ήταν αρχικά δημοφιλή (pop) τραγούδια του Tin Pan Alley, του Μπρόντγουεϊ ή τραγούδια από μιούζικαλ του Χόλυγουντ. Στην Ευρώπη, τα Fake Books μπορεί να περιλαμβάνουν εκτός από στάνταρτ της τζαζ και παραδοσιακά λαϊκά τραγούδια (όπως στη Σκανδιναβία) ή κομμάτια εθνικής μουσικής (όπως μελωδίες τσιγγάνων) που έχουν παιχτεί με μια αίσθηση τζαζ από γνωστούς μουσικούς των χωρών αυτών. Το τυπικό ρεπερτόριο τζαζ εμπεριέχει και κάποια δημοφιλή στάνταρτ του μπλουζ αλλά και της pop μουσικής. Η πτυχιακή εργασία χωρίζεται σε πέντε (5) κεφάλαια. Το πρώτο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στο ιστορικό πλαίσιο της μουσικής τζαζ με μία σύντομη επισκόπηση των διαφορετικών στυλ αυτής . Στο δεύτερο Κεφάλαιο παρατίθενται τα έργα σε ξεχωριστούς πίνακες, με αλφαβητική σειρά, όπου συμπεριλαμβάνονται: α) στη στήλη 1. ο αύξων αριθμός του έργου, β) στη στήλη 2. ο τίτλος του έργου, γ) στη στήλη 3. η έκδοση Fake Book, δ) στη στήλη 4. γίνεται αναφορά στη σελίδα του Fake Book, ε) στη στήλη 6. Αναφέρονται ο συνθέτης και ο στιχουργός (όπου υπάρχει). Οι επόμενες στήλες αναφέρονται στην εισηγούμενη ηχογράφηση που περιέχει το έργο: ζ) στη στήλη 7. Ο καλλιτέχνης, η) στη στήλη 8. η χρονολογία έκδοσης του άλμπουμ, θ) στη στήλη 9. ο χαρακτηρισμός αφορά το στυλ στο οποίο ανήκει (σύμφωνα με το allmusic.com) και τέλος, ι) στη στήλη 10. Ο τίτλος του άλμπουμ. Κατά την παράθεση των ηχογραφήσεων, έγινε κατά πρώτον προσπάθεια, ώστε η εισηγούμενη ηχογράφηση να συμπίπτει με τον συνθέτη της ή ο συνθέτης να μετέχει στο σχήμα και κατά δεύτερον, ιδιαίτερη έμφαση έχει δοθεί στους πιο σημαντικούς, κατά την άποψη του συγγράφοντος, καλλιτέχνες. Στο τρίτο Κεφάλαιο – Ευρετήριο Συνθετών, παρατίθενται πίνακες των έργων κατά συνθέτη. Στο τέταρτο Κεφάλαιο – Ευρετήριο Δισκογραφίας, παρατίθενται πίνακες των εισηγούμενων ηχογραφήσεων, κατά καλλιτέχνη.