Η θεωρία της ηγετικής αυτεπάρκειας και η εφαρμογή της στην εκπαιδευτική ηγεσία: έρευνα σε διευθυντές/ντριες πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης της ανατ. Θεσσαλονίκης.

Abstract

Η διπλωματική εργασία επιδιώκει: α) να τονίσει τη σημασία της ηγετικής αυτεπάρκειας ασχέτως του προσωπικού στυλ ηγεσίας του κάθε διευθυντή, β) να εντοπίσει τα δυνατά σημεία αλλά και τις αδυναμίες των σχολικών ηγετών και να βρει το σημείο που αυτές συγκλίνουν γ) να διερευνήσει τις ανάγκες εφαρμογής της ηγετικής αυτεπάρκειας σχολικών διευθυντών στην Ελλάδα με γνώμονα τη συνεχή αυτοβελτίωση τους η οποία θα οδηγήσει και σε ένα αποτελεσματικό σχολείο. Στόχος της εργασίας αρχικά είναι να ερευνήσει την ηγεσία σε βάθος κάνοντας μία αναδρομή στις διάφορες θεωρίες. Κατόπιν θα ερευνηθεί ειδικά η εκπαιδευτική ηγεσία και η σημαντικότητα της, καθώς επίσης θα τονιστεί ο ρόλος του σχολικού ηγέτη και ποια είναι τα κύρια γνωρίσματα του σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες και θεωρίες. Ιδιαίτερη και εκτεταμένη αναφορά γίνεται στην κοινωνιογνωστική θεωρία του Bandura με έμφαση στην ηγετική αυτεπάρκεια των διευθυντών/τριών σχολικών μονάδων, η οποία αποτελεί και το βασικό αντικείμενο έρευνας της εργασίας. Παράλληλα, η έρευνα εστιάζει στους σχολικούς ηγέτες στον ελλαδικό χώρο, κάτι το οποίο δεν έχει διερευνηθεί μέχρι στιγμής στο πλαίσιο των δημογραφικών χαρακτηριστικών τους και για αυτό το λόγο κρίνεται αναγκαία η διεξαγωγή της. Τα αποτελέσματα παρουσίασαν γενικότερα αυξημένη ηγετική αυτεπάρκεια εκτός από τις μεταβλητές που σχετίζονται με την αυτοαξιολόγηση και την αξιολόγηση σχολικής μονάδας και των διδακτικών πρακτικών. Στο πλαίσιο των δημογραφικών χαρακτηριστικών δεν καταγράφεται επιρροή από το Φύλο, αντίθετα καταγράφεται επιρροή βάσει της Παρακολούθησης Επιμορφωτικών Σεμιναρίων στο παρελθόν, των ετών προϋπηρεσίας σε διευθυντική θέση και του εκπαιδευτικού επιπέδου των διευθυντών/τριών. Για τις παραπάνω διαφοροποιήσεις στο σύνολό τους προτείνεται η κρατική εκπόνηση ευρύτερης έρευνας και η παρακολούθηση από τους διευθυντές/τριες Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης επιμορφωτικών προγραμμάτων με ιδιαίτερη έμφαση στο πλαίσιο της αξιολόγησης και της αυτοαξιολόγησης διδακτικών πρακτικών και γενικότερα της σχολικής μονάδας.