Οι συνενώσεις των ΟΤΑ στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες της Ε.Ε. και οι επιπτώσεις στην αποδοτικότητα και την ποιότητα των υπηρεσιών

Abstract

Πρόγραμμα Καλλικράτης, ή ακριβέστερα Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης - Πρόγραμμα Καλλικράτης, ονομάζεται ο ελληνικός Νόμος 3852/2010, με τον οποίο μεταρρυθμίστηκε η διοικητική διαίρεση της Ελλάδας το 2011 και επανακαθορίστηκαν τα όρια των αυτοδιοικητικών μονάδων, ο τρόπος εκλογής των οργάνων και οι αρμοδιότητές τους. Με βάση το πρόγραμμα αυτό, συνολικά 910 δήμοι και 124 κοινότητες συγχωνεύθηκαν σε 325. Αν και σκοπός του Καλλικράτη ήταν η μετάβαση σε ένα σχήμα με λιγότερους, ισχυρότερους και πιο αποτελεσματικούς ΟΤΑ, κατά το πρότυπο των ΟΤΑ στις άλλες χώρες-μέλη της Ε.Ε., οι στόχοι αυτοί δεν ποσοτικοποιήθηκαν πριν την εφαρμογή του και δεν ελέγχθηκε ο βαθμός επίτευξης τους μετά. Στόχος της προτεινόμενης εργασίας είναι η μέτρηση της αποδοτικότητας Προγραμμάτων όπως ο Καλλικράτης. Πέρα από την βιβλιογραφική έρευνα για την Ελλάδα και άλλες χώρες-μέλη της Ε.Ε. όπου έγιναν αντίστοιχες μεταρρυθμίσεις (με χρήση δευτερογενών στοιχείων) θα γίνει και πρωτογενής έρευνα. Συγκεκριμένα θα ελεγχθούν οι περιπτώσεις δυο καλλικρατικών Δήμων, ενός αστικού και ενός αγροτικού, ως προς την αποδοτικότητα και την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών τους πριν και μετά τον νόμο Καλλικράτη. Μεθοδολογικά, η εξέλιξη της αποδοτικότητας θα υπολογιστεί με βάση τη Συνολική Παραγωγικότητα των Συντελεστών (Τotal Factor Productivity) ως προς την ποσοτική διάσταση ενώ η άποψη των δημοτών για την ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών θα διερευνηθεί με έρευνα πεδίο