Τρόποι αναπαράστασης και διδασκαλίας αφαίρεσης με δανεικό σε μαθητές με ήπιες εκπαιδευτικές ανάγκες στα μαθηματικά με βάση τη Θεωρία πολλαπλών νοημοσυνών

Abstract

Η νοημοσύνη είναι μια έννοια που έχει απασχολήσει πολλούς επιστημονικούς κλάδους με αποτέλεσμα να υπάρχει πληθώρα θεωριών και τρόπων μέτρησής της που εξελίσσονται με το πέρασμα των χρόνων. Οι πιο σύγχρονες θεωρίες αποδέχονται τη νοημοσύνη σαν μια πολυδιάστατη έννοια, όπου δίνεται βαρύτητα στο ίδιο το άτομο, στην αλληλεπίδρασή του με το περιβάλλον, το σχολείο και την οικογένεια. Με βάση τη Θεωρία Πολλαπλής Νοημοσύνης (ΘΠΝ) σε κάθε άτομο συναντάται πάνω από ένας τύπος νοημοσύνης, οι οποίοι αλληλεπιδρούν και συνθέτουν το άτομο (Armstrong, 2000). Η αποδοχή και η εφαρμογή της ΘΠΝ επιδρά θετικά στο σχολικό περιβάλλον και ιδιαίτερα στη διδασκαλία των μαθητών με Ήπιες Εκπαιδευτικές Ανάγκες. Ο σχεδιασμός μιας διδασκαλίας στηριζόμενης στη ΘΠΝ θέτει ως προτεραιότητα τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των μαθητών και συμβάλλει στη μαθησιακή βελτίωση. Ο Howard Gardner ασχολήθηκε με την έννοια της πολλαπλής νοημοσύνης και υποστήριξε ότι το άτομο κατέχει οκτώ είδη νοημοσύνης, τα οποία αναμειγνύονται, με αποτέλεσμα να μαθαίνουμε, να λύνουμε προβλήματα, να διαβάζουμε, να επικοινωνούμε με οκτώ διαφορετικούς τρόπους (Gardner, 1983). Η παρούσα έρευνα εστιάζει στη διδασκαλία των Μαθηματικών και συγκεκριμένα της αφαίρεσης με δανεικό με βάση τους οκτώ τύπους νοημοσύνης του Gardner και ο εκάστοτε μαθητής καλείται να επιλέξει τον καταλληλότερο τρόπο αναπαράστασης και διδασκαλίας της πράξης. Η ενδεχόμενη συσχέτιση του προτιμώμενου τρόπου αναπαράστασης της αφαίρεσης με τον τύπο νοημοσύνης κάθε μαθητή, καθώς και αποδεδειγμένη βελτίωση της επίδοσής τους, θα αποτελέσει ένα αδιαμφισβήτητο έναυσμα για τους εκπαιδευτικούς, για να προσαρμόσουν τη διδασκαλία τους στη Θεωρία Πολλαπλής Νοημοσύνης, επιφέροντας έτσι βελτίωση των επιδόσεων των μαθητών τους όχι μόνο στο μάθημα των Μαθηματικών, αλλά στο σύνολο των σχολικών μαθημάτων.