Μουσικές Παρεμβάσεις σε άτομα με απώλεια ακοής

Abstract

Τα άτομα με απώλεια ακοής ή με κώφωση/ βαρηκοΐα αντιμετωπίζουν δυσκολίες, είτε σε μεγαλύτερο είτε σε μικρότερο βαθμό, στην κατανόηση της ομιλίας, καθώς η επικοινωνία επιτυγχάνεται μέσω του οπτικού καναλιού ή της νοηματικής γλώσσας. Μέσα από τη Μουσικοθεραπεία ο κάθε άνθρωπος, ανεξάρτητα από την ψυχοπαθολογία του, ανταποκρίνεται στα μουσικά ερεθίσματα.

Οι άνθρωποι δεν μπορούν ακόμα να το πιστέψουν. Πιστεύουν ότι η ικανότητα να ακούς, είναι αυτό που φτιάχνει τη μουσική. Απάντησα όχι, είναι η καρδιά σου. Είναι το σώμα σου. Είναι ο ρυθμός που έχεις μέσα σου, που φτιάχνει τη μουσική (DeMayo et al, 2011 στο Barfiled, 2015:7).

Πιο συγκεκριμένα, στις περισσότερες από τις ήδη υπάρχουσες μελέτες στα άτομα με απώλεια ακοής (Herrera - Fernadez et al., 2015, Ros, 2015, Roy et al., 2015, Spanaki et al., 2015), η χρήση της μουσικής και των στοιχείων της εστιάζει στην ανάπτυξη του λόγου και της προσωδίας με στόχο την παραγωγή προφορικού λόγου, ώστε να είναι κατανοητός και όχι ακατάληπτος, χωρίς να γίνεται αναφορά στον ρόλο και στην αξία της θεραπευτικής σχέσης της μουσικής. Τέλος, μέσα από τη χρήση των διαφορετικών προσεγγίσεων Μουσικοθεραπείας, στις οποίες χρησιμοποιείται ο κλινικός αυτοσχεδιασμός, ο τρόπος εφαρμογής των στόχων της θεραπευτικής διαδικασίας, διαμορφώνεται και εξατομικεύεται ανάλογα με τον πελάτη (Ψαλτοπούλου-Καμίνη, 2015). Στην παρούσα βιβλιογραφική ανασκόπηση, παρουσιάζονται ορισμένα στοιχεία, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εργαλεία, για να ενισχύσουν αυτές τις προσεγγίσεις.