Η χρήση της ρομποτικής στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση

Abstract

Η ενσωμάτωση καινοτομιών στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση συνηθίζει να προσελκύει το ενδιαφέρον της εκπαιδευτικής κοινότητας και να δημιουργεί υψηλές προσδοκίες για τα επερχόμενα αποτελέσματα. Μία αντίστοιχη καινοτομία αποτελεί τα τελευταία χρόνια και η Ρομποτική. Ο όρος «Εκπαιδευτική Ρομποτική» αναφέρεται στη διδακτική πρακτική που τη χαρακτηρίζει, η οποία καλλιεργεί ένα ευέλικτο μαθησιακό περιβάλλον που υποστηρίζει τη μάθηση και την ανάπτυξη σύγχρονων δεξιοτήτων για τους μαθητές, απαραίτητων στον 21ο αιώνα. Ωστόσο, η εισαγωγή της στο σχολικό πρόγραμμα καθυστερεί, με αποτέλεσμα να αναδύονται προβληματισμοί σχετικά με τις διάφορες προϋποθέσεις που απαιτούνται αλλά και τις ενδεχόμενες δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο εκπαιδευτικός κλάδος. Σήμερα, η εκπαιδευτική ρομποτική εφαρμόζεται κυρίως σε περιορισμένο αριθμό σχολείων, στα πλαίσια της προετοιμασίας για τη συμμετοχή σε διαγωνισμούς ρομποτικής, σε ώρες εκτός του διδακτικού ωραρίου των εκπαιδευτικών. Δεδομένου ότι η διεθνής έρευνα έχει καταδείξει τις θετικές επιδράσεις που έχει η εφαρμογή της στα παιδιά, καθίσταται όλο και πιο επιβεβλημένη η εισαγωγή της στο σχολικό πρόγραμμα. Στην παρούσα έρευνα, διερευνώνται οι στάσεις και οι αντιλήψεις των εκπαιδευτικών που εφαρμόζουν ή όχι την Εκπαιδευτική ρομποτική σε παιδιά δημοτικού, ως προς την ένταξή της στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι οι εκπαιδευτικοί που έχουν ήδη διαμορφωμένες θετικές στάσεις και πεποιθήσεις απέναντι στη ρομποτική εφευρίσκουν τρόπους για να υπερβούν τα εμπόδια και να την εντάξουν, τελικά, στην πρακτική τους. Ωστόσο, θεσμικές τροποποιήσεις είναι απαραίτητες για να διαμορφωθεί το πλαίσιο που θα επιτρέψει την αποτελεσματική ένταξή της στο σχολικό πρόγραμμα.