Πρακτικές των εκπαιδευτικών Α/θμιας εκπαίδευσης και προτιμήσεις μαθητών με ΗΕΑ, ως προς την ανατροφοδότηση για θέματα σχολικής επίδοσης

Abstract

Η ανατροφοδότηση αποτελεί δείκτη ποιότητας της εκπαίδευσης, διότι μέσω αυτής δύνανται οι μαθητές να καλύψουν το χάσμα μεταξύ του σημείου που βρίσκονται και αυτού που καλούνται να φτάσουν. Στο πλαίσιο αυτό η παρούσα έρευνα, αποσκοπεί στη διερεύνηση τόσο των αντιλήψεων και των πρακτικών 100 εκπαιδευτικών όσο και των αντιλήψεων και των προτιμήσεων 200 μαθητών με Ήπιες Εκπαιδευτικές Ανάγκες αναφορικά στην ανατροφοδότηση σε θέματα σχολικής επίδοσης στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Για τις ανάγκες της έρευνας χρησιμοποιήθηκαν τρία αυθεντικά ερωτηματολόγια. Από τα αποτελέσματα της ανάλυσης των δεδομένων φάνηκε η θετική στάση των εκπαιδευτικών και των μαθητών προς την ανατροφοδότηση. Οι εκπαιδευτικοί έκριναν πως παρέχουν σαφή ανατροφοδότηση, εντός ικανοποιητικού χρονικού διαστήματος. Θεώρησαν αναγκαία τα θετικά σχόλια που αφορούν στην προσπάθεια του μαθητή και σημαντική την περιγραφική αξιολόγηση που μπορεί να ενημερώσει πέρα από τον μαθητή, και τους γονείς του για την πορεία του. Απώτερος σκοπός της όλης διαδικασίας θεωρήθηκε η αυτορρύθμιση του μαθητή όπου είναι εφικτό να φτάσουν και με την έτερο-ανατροφοδότηση, την οποία αντιμετωπίζουν αρκετά θετικά. Συλλήβδην, ομοιογένεια σημειώθηκε στις απαντήσεις των εκπαιδευτικών. Ο μαθητικός πληθυσμός προτιμά την προσωπική, περιγραφική ανατροφοδότηση από τον ίδιο τον εκπαιδευτικό. Εμπιστεύεται και δέχεται αρκετά όμως και την ανατροφοδότηση από τους συνομηλίκους. Σχετική ποικιλομορφία παρουσιάστηκε στις απαντήσεις των μαθητών ως προς το φύλο και την ηλικία, γεγονός που επιβάλλει την προσεκτική προσέγγιση του κάθε παιδιού στο πλαίσιο της ανατροφοδότησης. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων προβλέπεται να παρέχει τη δυνατότητα λήψης στοχευόμενων αποφάσεων, τόσο από τους εκπαιδευτικούς, αλλά και γενικότερα από τους ανθρώπους που ασχολούνται με την εκπαίδευση παιδιών, σχετικά με την ανατροφοδότηση που παρέχουν.