Το θεατρικό παιχνίδι ως μέσο προώθησης της κατανόησης των συναισθημάτων. Μελέτη Περίπτωσης σε έναν νεαρό ενήλικο ηθοποιό με σύνδρομο Άσπεργκερ

Abstract

Το Σύνδρομο Άσπεργκερ, θεωρείται μία από τις ηπιότερες μορφές του φάσματος του Αυτισμού, της νευροβιολογικής αυτής διαταραχής που επηρεάζει την ομαλή λειτουργία του εγκεφάλου και χαρακτηρίζεται από την ψυχιατρική ως «έλλειψη απαντητικότητας προς το περιβάλλον». Παρόλα αυτά τα άτομα με Σύνδρομο Άσπεργκερ συχνά παρουσιάζουν και ιδιαίτερες ικανότητες στη μουσική, τα εικαστικά, τις τέχνες εν γένει και σε ακριβώς αυτές τις ικανότητες επενδύουν οι σύγχρονες θεραπευτικές προσεγγίσεις. Μία από τις προσεγγίσεις αυτές είναι το θεατρικό παιχνίδι, καθώς μέσα από την τέχνη συνυφαίνεται ο κόσμος του ασυνείδητου με τον κόσμο του συνειδητού, καλλιεργείται, βιώνεται και εκφράζεται το συναίσθημα, συνεπώς το άτομο που εμφανίζει Σύνδρομο Άσπεργκερ υποστηρίζεται στον αγώνα του να ξεπεράσει τα όρια που οι γενετικές προδιαγραφές και οι ποικίλες ψυχοσυναισθηματικές δυσκολίες θέτουν. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να ελεγχθεί κατά πόσο το θεατρικό παιχνίδι συμβάλλει στην εκμάθηση της σημασιολογίας, της πραγματολογίας και της κατανόησης των συναισθημάτων σε άτομο διαγνωσμένο με Σύνδρομο Άσπεργκερ (μελέτη περίπτωσης). Τα αποτελέσματα της έρευνας κατέδειξαν ότι η παρεμβατική προσέγγιση είχε θετικά αποτελέσματα και συνάδουν με τα όσα βιβλιογραφικά αναφέρονται για τη σχέση της τέχνης και ειδικότερα του θεατρικού παιχνιδιού με τη βελτίωση των συναισθημάτων, την αυτοαντίληψη και την ανάπτυξη υγειών διαπροσωπικών σχέσεων. Στη συγκεκριμένη περίπτωση υπήρξε σημαντική βελτίωση σε αρκετούς τομείς, όπως στον τομέα του ελέγχου του άγχους, στη βελτίωση του λόγου (αν και μικρή), σε θέματα άρθρωσης, χρωματισμού της φωνής και της έντασης. Το υπό εξέταση άτομο καταγράφει επίσης βελτίωση της συμπεριφοράς και του συναισθήματος και δείχνει να κατανοεί και μάλιστα με χιούμορ, τις δυσκολίες του όσον αφορά τις κοινωνικές επαφές και τα αίτια που τις προκαλούν.