Οι θεραπευτικές και εκπαιδευτικές εφαρμογές της μουσικής στην πρώιμη παρέμβαση: μια βιβλιογραφική ανασκόπηση

Abstract

Η πρώιμη παρέμβαση είναι ένα σύστημα υπηρεσιών που διατίθενται μέσω ομοσπονδιακής και κρατικής χρηματοδότησης σε παιδιά που παρουσιάζουν αναπτυξιακές καθυστερήσεις (Stahmer, Collings & Palinkas, 2005). Η μουσικοθεραπεία ορίζεται ως η χρήση της μουσικής ως παρέμβαση σε ιατρικά, εκπαιδευτικά και καθημερινά περιβάλλοντα με άτομα που επιδιώκουν να βελτιστοποιήσουν την ποιότητα ζωής τους. Η έρευνα αποδεικνύει ότι η μουσικοθεραπεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να διευκολύνει την απόκτηση ακαδημαϊκών, κοινωνικών, κινητικών και λεκτικών συμπεριφορών καθώς δύναται να ενσωματώνει πολλαπλές περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στην παραγωγή της γλώσσας και στην ερμηνεία των μουσικών ερεθισμάτων (Sherrod, 2016). Η πρώιμη μουσική εκπαίδευση και η ενεργός συμμετοχή σε αυτή, διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη οπτικών συστημάτων αντιληπτικής επεξεργασίας που διευκολύνουν την κωδικοποίηση και την ταυτοποίηση των ήχων και μοτίβων ομιλίας. Αναφορικά με την ανάγνωση, οι μελέτες υποδηλώνουν ότι υπάρχουν σχέσεις μεταξύ των μουσικών δραστηριοτήτων και των διαφόρων δεξιοτήτων που σχετίζονται με την παιδεία, συμπεριλαμβανομένης της λεκτικής και ακουστικής μνήμης εργασίας. Επίσης, η πρώιμη μουσική εκπαίδευση έχει βρεθεί ότι έχει μακροπρόθεσμα θετικά αποτελέσματα στην ακουστική μνήμη. Η συλλογική δημιουργία μουσικής υποστηρίζει τη συνεργασία, την προ-κοινωνική συμπεριφορά, την ανικανότητα, τις σχέσεις, τη συνεργατική μάθηση, την κοινωνική πρόοδο, την ομαδική ταυτότητα, την αλληλεγγύη, τη στροφή, την ομαδική εργασία και την παροχή βοήθειας σε άλλους (Hallam & Council ,2015). Η μουσική, ως θεραπεία, έχει μακροπρόθεσμους στόχους που τοποθετούνται μεθοδικά από τη προσχολική ηλικία και είναι οι εξής: βελτίωση της αυτοεκτίμησης, βελτίωση των επικοινωνιακών δεξιοτήτων, μείωση των αυτοκαταστροφικών και δυσλειτουργικών συμπεριφορών, βελτίωση αλληλεπίδρασης, φαντασίας και δημιουργικότητας (Barksdale, 2003).