Εγκεφαλική ευπλαστότητα και διγλωσσία στο σύνδρομο Down

Abstract

Είναι γνωστό πως τα άτομα με σύνδρομο Down αντιμετωπίζουν σημαντικές ελλείψεις στις γνωστικές τους δεξιότητες πόσο μάλλον στην εκμάθηση ξένων γλωσσών. Η χρωμοσωμική ανωμαλία που χαρακτηρίζει το σύνδρομο Down (Τρισωμία 21) πέραν των άλλων χαρακτηριστικών συνοδεύεται και από παρεκκλίσεις στη νοητική ανάπτυξη και την ψυχοκοινωνική εξέλιξη του ατόμου. Παλιότερα μάλιστα ο ειδικοί επέμεναν στην αποκλειστική ενασχόληση των ατόμων αυτών με τη μητρική τους γλώσσα, βασιζόμενοι στο επιχείρημα πως ίσως η δεύτερη γλώσσα να επιβραδύνει την κατάκτηση της πρώτης ˙ ακόμα και αν οι γονείς μιλούσαν διαφορετικές γλώσσες. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια έρευνες παρουσιάζουν τα άτομα με σύνδρομο Down να καταφέρνουν να ξεπερνούν σε σημαντικό βαθμό τις γνωστικές τους δυσκολίες και να έχουν τη δυνατότητα να επικοινωνούν εξίσου καλά τόσο στη μητρική τους γλώσσα όσο και στις ξένες γλώσσες που έχουν κατακτήσει. Επίσης, υπάρχουν έρευνες που υποστηρίζουν πως η εκμάθηση μιας ή και περισσοτέρων ξένων γλωσσών βελτιώνει τόσο τις γλωσσικές όσο και τις γνωστικές δεξιότητες των παιδιών τυπική ανάπτυξης. Εικάζεται πως κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στα άτομα με σύνδρομο Down. Ακόμα και σε ασθενείς με Αλτσχάιμερ υπάρχουν υπόνοιες πως η ενασχόληση με μια ξένη γλώσσα επιβραδύνει την έκπτωση των γνωστικών τους δεξιοτήτων. Η παρούσα ανασκόπηση παρουσιάζει και αναλύει τη διγλωσσία σε περιπτώσεις με σύνδρομο Down υπό το πρίσμα της ευπλαστότητας. Ενδεχομένως, η εργαζόμενη μνήμη και ο ιππόκαμπος να κρύβουν σημαντικό μέρος της λύση του προβλήματος. Λέξεις κλειδιά: εγκεφαλική ευπλαστότητα, διγλωσσία, μνήμη, σύνδρομο Down