Πεποιθήσεις, αυτοαποτελεσματικότητα και πρακτικές εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης ως προς τη διδασκαλία παραγωγής γραπτού λόγου σε μαθητές με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες

Abstract

Η παρούσα εργασία διερευνά τις πεποιθήσεις και την αυτοαποτελεσματικότητα των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης ως προς τη διδασκαλία παραγωγής γραπτού λόγου και τις πρακτικές τους ως προς τη διδασκαλία παραγωγής γραπτού λόγου σε μαθητές με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες. Σκοπό έχει να αποτυπώσει μια εικόνα για την ισχύουσα κατάσταση ως προς τη διδασκαλία παραγωγής γραπτού λόγου σε μαθητές με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες και να συμβάλει στις κατευθυντήριες γραμμές προγραμμάτων επιμόρφωσης. Στην έρευνα συμμετείχαν 170 εκπαιδευτικοί γενικής αγωγής οι οποίοι κλήθηκαν να απαντήσουν σε ένα ερωτηματολόγιο με ερωτήσεις κλειστού τύπου. Αναλύοντας τις απαντήσεις των εκπαιδευτικών, αναδείχτηκε ότι οι εκπαιδευτικοί βάσει των πεποιθήσεων τους τάσσονται ως προς τη διδασκαλία της παραγωγής γραπτού λόγου υπέρ της άμεσης/ρητής και επεξηγηματικής μεθόδου. Σχετικά με το επίπεδο αυτοαποτελεσματικότητας των εκπαιδευτικών ως προς τη διδασκαλία παραγωγής γραπτού λόγου διαπιστώθηκε πως είναι υψηλό, ενώ σχετίζεται θετικά και με την επιλογή πολλών πρακτικών από τους εκπαιδευτικούς. Τέλος, οι εκπαιδευτικοί φάνηκε πως χρησιμοποιούν πολλές διαφορετικές πρακτικές στη διδασκαλία παραγωγής γραπτού λόγου σε μαθητές με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες.