Ιστορίες από την καθημερινότητα της μουσικής διδασκαλίας και μάθησης στην προσχολική ηλικία, ως τεκμήρια έρευνας

Abstract

Στην παρούσα διατριβή καταγράφηκαν συνολικά 10 ιστορίες μάθησης και καθημερινών στιγμών, με τη χρήση της καλλιτεχνικά βασισμένης ερευνητικής μεθόδου της αυτοεθνογραφίας, στον χώρο της μουσικής εκπαίδευσης.

Σκοπός της διατριβής είναι η κατάδειξη της χρησιμότητας της καταγραφής και ερμηνείας ιστοριών και καθημερινών στιγμών διδασκαλίας και μάθησης στη μουσική εκπαίδευση, ως δεδομένων έρευνας. Με τον τρόπο αυτό οι αφηγήσεις γίνονται τεκμήρια για την σε βάθος μελέτη, κατανόηση και αξιολόγηση πολλαπλών παραμέτρων της διαδικασίας μάθησης. Ο αναστοχασμός στις ιστορίες αυτές παρέχει την δυνατότητα πολλαπλών πρισμάτων μέσα από τα οποία ο ερευνητής ‘βλέπει’ τις πραγματικότητες που αναδύονται και λαμβάνουν χώρα λιγότερο ή περισσότερο έκδηλα μέσα στο μαθησιακό περιβάλλον και το κοινωνικό πλαίσιο που δρουν και αλληλοεπιδρούν τα παιδιά. Απώτερος στόχος είναι να καταδειχθεί η αυτοεθνογραφία ως ερευνητικός δρόμος για παρατήρηση, κατανόηση και προβληματισμό πάνω σε φαινόμενα, καταστάσεις, στιγμές και ανθρώπους που δεν θα μπορούσαν να φανερωθούν με τις κλασικές ποσοτικές μεθόδους αλλά ούτε με την ίδια επάρκεια και με τις ως τώρα καθιερωμένες μεθόδους της ποιοτικής έρευνας.

Οι ιστορίες μάθησης και καθημερινών στιγμών αντλήθηκαν κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης μαθημάτων σε ένα πρόγραμμα βρεφικής και προσχολικής μουσικής ανάπτυξης και αγωγής. Μέσα από αυτή τη διαδικασία της καταγραφής, του αναστοχασμού και της αξιολόγησης των προσωπικών πρισμάτων μέσα από τα οποία πέρασε η ερμηνεία των ιστοριών και καθημερινών στιγμών που καταγράφηκαν, η ερευνήτρια είχε ταυτόχρονα ρόλο παρατηρητή και συμμετέχοντα στην έρευνα.