Η εξέταση των αφηγηματικών δεξιοτήτων σε παιδιά προσχολικής ηλικίας μέσω του διαγλωσσικού εργαλείου αξιολόγησης αφηγήσεων (ΜΑΙΝ)

Abstract

Σκοπός: Η παρούσα μελέτη εξέτασε διάφορες πτυχές της μακροδομής των αφηγηματικών δεξιοτήτων τυπικών αναπτυσσόμενων παιδιών, που είχαν ηλικίες από 4 έως 6 έτη. Οι στόχοι αφορούσαν το πώς η ηλικία, το φύλο, οι κοινωνικοοικονομικοί παράγοντες (μητρική, πατρική εκπαίδευση και εισόδημα οικογένειας) και το είδος της δοκιμασίας θα μπορούσαν να επιδράσουν στις αφηγήσεις των παιδιών. Μέθοδος: Τα αφηγήματα 68 μονόγλωσσων ελληνόφωνων παιδιών αναλύθηκαν ως προς τη δομή ιστορίας, τη δομική πολυπλοκότητα, τους όρους εσωτερικής κατάστασης (ΟΕΚ) και την κατανόηση σε δύο είδη εκμαιεύσεων (διήγηση και αναδιήγηση). Χρησιμοποιήθηκαν οι φανταστικές ιστορίες του Διαγλωσσικού Εργαλείου Αξιολόγησης Αφηγήσεων (Gagarina και συν., 2012) για τις δοκιμασίες της παραγωγής και κατανόησης. Αποτελέσματα: Η μελέτη στη δοκιμασία της διήγησης κατέδειξε στατιστικώς σημαντικές επιδράσεις της ηλικίας στη δομή ιστορίας, τη δομική πολυπλοκότητα και την κατανόηση, αλλά όχι στους όρους εσωτερικής κατάστασης. Το εισόδημα της οικογένειας φάνηκε να επιδρά στη δομική πολυπλοκότητα. Επίσης, η μητρική εκπαίδευση βρέθηκε να επηρεάζει την εμφάνιση των μη σχετιζόμενων με τη Θεωρία του Νου ΟΕΚ, κατά τη διήγηση. Δεν παρατηρήθηκαν στατιστικώς σημαντικές διαφορές για το φύλο στη δοκιμασία της διήγησης, ενώ κατά την αναδιήγηση τα κορίτσια είχαν καλύτερη επίδοση στη δομή ιστορίας. Η ηλικία και οι κοινωνικοοικονομικοί παράγοντες δε διαπιστώθηκε να επιδρούν σημαντικά στη δοκιμασία της αναδιήγησης. Τα ευρήματα κατέδειξαν διαφορές μεταξύ των μεθόδων εκμαίευσης της αφήγησης. Παρατηρήθηκε μία τάση για καλύτερη επίδοση στην παραγωγή κατά την αναδιήγηση και για κάποιες από τις ηλικιακές ομάδες, οι διαφορές ήταν στατιστικά σημαντικές. Η κατανόηση ήταν κατά σημαντικό βαθμό καλύτερη κατά την αναδιήγηση παρά στη διήγηση για όλες τις ηλικιακές ομάδες. Κλινικές Επιπτώσεις: Γενικά, θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι το MAIN και ειδικότερα η δοκιμασία της διήγησης, αποτελεί ένα αξιολογητικό εργαλείο, που μπορεί να εντοπίσει αναπτυξιακές αλλαγές στις αφηγήσεις των ελληνόφωνων παιδιών προσχολικής ηλικίας. Αξίζει ακόμα να σημειωθεί, ότι η μέθοδος της εκμαίευσης μπορεί να επιδράσει στις αφηγήσεις των παιδιών. Οι θεωρητικές και μεθοδολογικές συνέπειες των ευρημάτων αυτών συζητούνται.