Γνώσεις, απόψεις, πρακτικές ειδικών για την πρώιμη παρέμβαση στις αναπτυξιακές διαταραχές.

Abstract

Η παρούσα εργασία αποτελεί μια μελέτη του ορισμού, των αρχών και των πρακτικών πρώιμης παρέμβασης (ΠΠ) στις αναπτυξιακές διαταραχές και μια προσπάθεια καταγραφής των γνώσεων και απόψεων των ειδικών πάνω σε αυτά τα θέματα. Παρουσιάζεται το νομικό πλαίσιο της ΠΠ στην Ελλάδα και ακολουθεί ο ορισμός και οι αρχές της σύμφωνα με δυο επιφανείς φορείς ειδικής αγωγής σε Ευρώπη και Αμερική. Μετά την ιστορική αναδρομή της ΠΠ, ακολουθεί μια μικρή ανασκόπηση του ηθικού πλεονεκτήματος της ΠΠ και της σημαντικότητάς της σε επίπεδο γονιδίων και ερευνητικής τεκμηρίωσης. Στη συνέχεια αναλύεται η προσέγγιση των αναπτυξιακών συστημάτων (Guralnick,2011) και αναφέρεται ο ρόλος του λογοθεραπευτή στην ΠΠ και τα μοντέλα διεπιστημονικής συνεργασίας που μπορούν να εφαρμοστούν στα προγράμματα πρώιμης παρέμβασης που ακολουθούν. Η βιβλιογραφική ανασκόπηση των σχετικών με το θέμα ερευνών εισάγει το ερευνητικό μέρος που συνεχίζεται με τους στόχους και τις ερευνητικές υποθέσεις σχετικά με τις απαντήσεις ενός ερωτηματολογίου που χορηγήθηκε διαδικτυακά σε γιατρούς και ειδικούς (Ν=186) φυσικοθεραπευτές, λογοθεραπευτές, ειδικούς παιδαγωγούς. εργοθεραπευτές. Περίπου οι μισοί από αυτούς γνώριζαν τον ορισμό, τις ηλικίες και τους πληθυσμούς της ΠΠ, ενώ οι περισσότεροι συμφωνούσαν με τις αρχές της, παρόλο που δεν τις εφάρμοζαν στην πράξη. Πολύ λίγοι ήταν αυτοί που γνώριζαν το νομικό πλαίσιο της ΠΠ και αυτοί που χρησιμοποιούσαν ηλικιακά κατάλληλα διαγνωστικά εργαλεία αν και αυτά δεν αποθάρρυναν τους περισσότερους να δηλώσουν στις ερωτήσεις αυταξιολόγησης υψηλή επάρκεια στις δεξιότητες πρώιμης παρέμβασης. Παράγοντες που φαίνεται να επηρέασαν τις απαντήσεις αναδείχθηκαν η ειδικότητα και η εργασιακή εμπειρία σε ειδικότητα και ΠΠ. Η εργασία κλείνει με τις κλινικές επιπτώσεις των ευρημάτων, του περιορισμούς της και τις προτάσεις για μελλοντική έρευνα στο πολύ ενδιαφέρον πεδίο της πρώιμης παιδικής παρέμβασης. Συμπερασματικά, σε σχέση με τα ερευνητικά ερωτήματα της έρευνας, οι μισοί ερωτηθέντες είχαν επαρκείς γνώσεις και ήταν σε θέση να παρέχουν ικανοποιητικές υπηρεσίες πρώιμης παρέμβασης ενώ οι πρακτικές των περισσότερων εναρμονίζονταν με τις διεθνείς πρακτικές.